πτερόω

Ancient Greek

FWOTD – 29 January 2025

Etymology

From πτερόν (pterón) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation

 

Verb

πτερόω • (pteróō)

  1. to feather, wing; furnish or depict with feathers, wings
    • 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, Frogs 1388:
      ὅτι εἰσέθηκε ποταμόν, ἐριοπωλικῶς ὑγρὸν ποιήσας τοὔπος ὥσπερ τἄρια, σὺ δ᾽ εἰσέθηκας τοὔπος ἐπτερωμένον.
      hóti eiséthēke potamón, eriopōlikôs hugròn poiḗsas toúpos hṓsper tária, sù d’ eiséthēkas toúpos epterōménon.
      (please add an English translation of this quotation)
    1. (figurative) to spread oars like wings
      • 200 BCE – 118 BCE, Polybius, Histories 1.46.11:
        ἀλλὰ καὶ βραχὺ προπλεύσας ἐπέστη πτερώσας τὴν ναῦν, ὡσανεὶ προκαλούμενος τοὺς πολεμίους.
        allà kaì brakhù propleúsas epéstē pterṓsas tḕn naûn, hōsaneì prokaloúmenos toùs polemíous.
        (please add an English translation of this quotation)
  2. (figurative) to excite
    • 170 CE – 250 CE, Philostratus, Vita Apolloni 1.7:
      προελθὼν δὲ ἐς ἔτος δέκατον καὶ ἕκτον ὥρμησεν ἐπὶ τὸν τοῦ Πυθαγόρου βίον, πτερωθεὶς ἐπ᾽ αὐτὸν ὑπό τινος κρείττονος
      proelthṑn dè es étos dékaton kaì hékton hṓrmēsen epì tòn toû Puthagórou bíon, pterōtheìs ep’ autòn hupó tinos kreíttonos
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

   Present: πτερῶ, πτεροῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πτερῶ πτεροῖς πτεροῖ πτεροῦτον πτεροῦτον πτεροῦμεν πτεροῦτε πτεροῦσῐ(ν)
subjunctive πτερῶ πτεροῖς πτεροῖ πτερῶτον πτερῶτον πτερῶμεν πτερῶτε πτερῶσῐ(ν)
optative πτεροίην / πτεροῖμῐ πτεροίης / πτεροῖς πτεροίη / πτεροῖ πτεροῖτον / πτεροίητον πτεροίτην / πτεροιήτην πτεροῖμεν / πτεροίημεν πτεροῖτε / πτεροίητε πτεροῖεν / πτεροίησᾰν
imperative   πτέρου πτερούτω πτεροῦτον πτερούτων   πτεροῦτε πτερούντων
middle/
passive 		indicative πτεροῦμαι πτεροῖ πτεροῦται πτεροῦσθον πτεροῦσθον πτερούμεθᾰ πτεροῦσθε πτεροῦνται
subjunctive πτερῶμαι πτεροῖ πτερῶται πτερῶσθον πτερῶσθον πτερώμεθᾰ πτερῶσθε πτερῶνται
optative πτεροίμην πτεροῖο πτεροῖτο πτεροῖσθον πτεροίσθην πτεροίμεθᾰ πτεροῖσθε πτεροῖντο
imperative   πτεροῦ πτερούσθω πτεροῦσθον πτερούσθων   πτεροῦσθε πτερούσθων
active middle/passive
infinitive πτεροῦν πτεροῦσθαι
participle m πτερῶν πτερούμενος
f πτεροῦσᾰ πτερουμένη
n πτεροῦν πτερούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπτέρουν, ἐπτερούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπτέρουν ἐπτέρους ἐπτέρου ἐπτεροῦτον ἐπτερούτην ἐπτεροῦμεν ἐπτεροῦτε ἐπτέρουν
middle/
passive 		indicative ἐπτερούμην ἐπτεροῦ ἐπτεροῦτο ἐπτεροῦσθον ἐπτερούσθην ἐπτερούμεθᾰ ἐπτεροῦσθε ἐπτεροῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πτερώσω, πτερώσομαι, πτερωθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πτερώσω πτερώσεις πτερώσει πτερώσετον πτερώσετον πτερώσομεν πτερώσετε πτερώσουσῐ(ν)
optative πτερώσοιμῐ πτερώσοις πτερώσοι πτερώσοιτον πτερωσοίτην πτερώσοιμεν πτερώσοιτε πτερώσοιεν
middle indicative πτερώσομαι πτερώσῃ / πτερώσει πτερώσεται πτερώσεσθον πτερώσεσθον πτερωσόμεθᾰ πτερώσεσθε πτερώσονται
optative πτερωσοίμην πτερώσοιο πτερώσοιτο πτερώσοισθον πτερωσοίσθην πτερωσοίμεθᾰ πτερώσοισθε πτερώσοιντο
passive indicative πτερωθήσομαι πτερωθήσῃ πτερωθήσεται πτερωθήσεσθον πτερωθήσεσθον πτερωθησόμεθᾰ πτερωθήσεσθε πτερωθήσονται
optative πτερωθησοίμην πτερωθήσοιο πτερωθήσοιτο πτερωθήσοισθον πτερωθησοίσθην πτερωθησοίμεθᾰ πτερωθήσοισθε πτερωθήσοιντο
active middle passive
infinitive πτερώσειν πτερώσεσθαι πτερωθήσεσθαι
participle m πτερώσων πτερωσόμενος πτερωθησόμενος
f πτερώσουσᾰ πτερωσομένη πτερωθησομένη
n πτερῶσον πτερωσόμενον πτερωθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπτέρωσᾰ, ἐπτερωσᾰ́μην, ἐπτερώθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπτέρωσᾰ ἐπτέρωσᾰς ἐπτέρωσε(ν) ἐπτερώσᾰτον ἐπτερωσᾰ́την ἐπτερώσᾰμεν ἐπτερώσᾰτε ἐπτέρωσᾰν
subjunctive πτερώσω πτερώσῃς πτερώσῃ πτερώσητον πτερώσητον πτερώσωμεν πτερώσητε πτερώσωσῐ(ν)
optative πτερώσαιμῐ πτερώσειᾰς / πτερώσαις πτερώσειε(ν) / πτερώσαι πτερώσαιτον πτερωσαίτην πτερώσαιμεν πτερώσαιτε πτερώσειᾰν / πτερώσαιεν
imperative   πτέρωσον πτερωσᾰ́τω πτερώσᾰτον πτερωσᾰ́των   πτερώσᾰτε πτερωσᾰ́ντων
middle indicative ἐπτερωσᾰ́μην ἐπτερώσω ἐπτερώσᾰτο ἐπτερώσᾰσθον ἐπτερωσᾰ́σθην ἐπτερωσᾰ́μεθᾰ ἐπτερώσᾰσθε ἐπτερώσᾰντο
subjunctive πτερώσωμαι πτερώσῃ πτερώσηται πτερώσησθον πτερώσησθον πτερωσώμεθᾰ πτερώσησθε πτερώσωνται
optative πτερωσαίμην πτερώσαιο πτερώσαιτο πτερώσαισθον πτερωσαίσθην πτερωσαίμεθᾰ πτερώσαισθε πτερώσαιντο
imperative   πτέρωσαι πτερωσᾰ́σθω πτερώσᾰσθον πτερωσᾰ́σθων   πτερώσᾰσθε πτερωσᾰ́σθων
passive indicative ἐπτερώθην ἐπτερώθης ἐπτερώθη ἐπτερώθητον ἐπτερωθήτην ἐπτερώθημεν ἐπτερώθητε ἐπτερώθησᾰν
subjunctive πτερωθῶ πτερωθῇς πτερωθῇ πτερωθῆτον πτερωθῆτον πτερωθῶμεν πτερωθῆτε πτερωθῶσῐ(ν)
optative πτερωθείην πτερωθείης πτερωθείη πτερωθεῖτον / πτερωθείητον πτερωθείτην / πτερωθειήτην πτερωθεῖμεν / πτερωθείημεν πτερωθεῖτε / πτερωθείητε πτερωθεῖεν / πτερωθείησᾰν
imperative   πτερώθητῐ πτερωθήτω πτερώθητον πτερωθήτων   πτερώθητε πτερωθέντων
active middle passive
infinitive πτερῶσαι πτερώσᾰσθαι πτερωθῆναι
participle m πτερώσᾱς πτερωσᾰ́μενος πτερωθείς
f πτερώσᾱσᾰ πτερωσᾰμένη πτερωθεῖσᾰ
n πτερῶσᾰν πτερωσᾰ́μενον πτερωθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐπτέρωκᾰ, ἐπτέρωμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπτέρωκᾰ ἐπτέρωκᾰς ἐπτέρωκε(ν) ἐπτερώκᾰτον ἐπτερώκᾰτον ἐπτερώκᾰμεν ἐπτερώκᾰτε ἐπτερώκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐπτερώκω ἐπτερώκῃς ἐπτερώκῃ ἐπτερώκητον ἐπτερώκητον ἐπτερώκωμεν ἐπτερώκητε ἐπτερώκωσῐ(ν)
optative ἐπτερώκοιμῐ / ἐπτερωκοίην ἐπτερώκοις / ἐπτερωκοίης ἐπτερώκοι / ἐπτερωκοίη ἐπτερώκοιτον ἐπτερωκοίτην ἐπτερώκοιμεν ἐπτερώκοιτε ἐπτερώκοιεν
imperative   ἐπτέρωκε ἐπτερωκέτω ἐπτερώκετον ἐπτερωκέτων   ἐπτερώκετε ἐπτερωκόντων
middle/
passive 		indicative ἐπτέρωμαι ἐπτέρωσαι ἐπτέρωται ἐπτέρωσθον ἐπτέρωσθον ἐπτερώμεθᾰ ἐπτέρωσθε ἐπτέρωνται
subjunctive ἐπτερωμένος ὦ ἐπτερωμένος ᾖς ἐπτερωμένος ᾖ ἐπτερωμένω ἦτον ἐπτερωμένω ἦτον ἐπτερωμένοι ὦμεν ἐπτερωμένοι ἦτε ἐπτερωμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐπτερωμένος εἴην ἐπτερωμένος εἴης ἐπτερωμένος εἴη ἐπτερωμένω εἴητον / εἶτον ἐπτερωμένω εἰήτην / εἴτην ἐπτερωμένοι εἴημεν / εἶμεν ἐπτερωμένοι εἴητε / εἶτε ἐπτερωμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἐπτέρωσο ἐπτερώσθω ἐπτέρωσθον ἐπτερώσθων   ἐπτέρωσθε ἐπτερώσθων
active middle/passive
infinitive ἐπτερωκέναι ἐπτερῶσθαι
participle m ἐπτερωκώς ἐπτερωμένος
f ἐπτερωκυῖᾰ ἐπτερωμένη
n ἐπτερωκός ἐπτερωμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἀναπτερόω (anapteróō)

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.