πτολέμοιο

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pto.lé.moi̯.o/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ptoˈle.my.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ptoˈle.my.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ptoˈle.my.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ptoˈle.mi.o/

Noun

πτολέμοιο • (ptolémoio)

(Epic) genitive singular of πτόλεμος (ptólemos)