πτόλις

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *ptólis, from Proto-Indo-European *tpólHis, from *tpelH-.

Pronunciation

 

Noun

πτόλῐς • (ptólĭs) f (genitive πτόλῐος); third declension

  1. Epic form of πόλις (pólis)

Inflection

Third declension of πτόλῐς; πτόλῐος (Epic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative πτόλῐς
ptólĭs 		πτόλῐε
ptólĭe 		πτόλῐες / πτόληες
ptólĭes / ptólēes
Genitive πτόλῐος / πτόληος
ptólĭos / ptólēos 		πτολῐ́οιν / πτολῐ́οιῐν
ptolĭ́oi(ĭ)n 		πτολῐ́ων
ptolĭ́ōn
Dative πτόλεϊ
ptóleï 		πτολῐ́οιν / πτολῐ́οιῐν
ptolĭ́oi(ĭ)n 		πτολῐ́εσσῐ / πτολῐ́εσσῐν / πτόλεσῐ / πτόλεσῐν / πτόλῐσῐ / πτόλῐσῐν
ptolĭ́essĭ(n) / ptólesĭ(n) / ptólĭsĭ(n)
Accusative πτόλῐν
ptólĭn 		πτόλῐε
ptólĭe 		πτόλῐᾰς / πτόληᾰς / πτόλῑς
ptólĭăs / ptólēăs / ptólīs
Vocative πτόλῐ
ptólĭ 		πτόλῐε
ptólĭe 		πτόλῐες / πτόληες
ptólĭes / ptólēes
Notes:
  • Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Derived terms

Descendants

  • Ancient Greek: πόλις (pólis)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.