πυθόμενος

Ancient Greek

Etymology 1

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /py.tʰó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pyˈtʰo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pyˈθo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pyˈθo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈθo.me.nos/

Participle

πῠθόμενος • (pŭthómenos) m (feminine πῠθομένη, neuter πῠθόμενον); first/second declension

aorist middle participle of πῠνθᾰ́νομαι (pŭnthắnomai)

Declension

First and second declension of πῠθόμενος; πῠθομένη; πῠθόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πῠθόμενος pŭthómenos	πῠθομένη pŭthoménē	πῠθόμενον pŭthómenon	πῠθομένω pŭthoménō	πῠθομένᾱ pŭthoménā	πῠθομένω pŭthoménō	πῠθόμενοι pŭthómenoi	πῠθόμεναι pŭthómenai	πῠθόμενᾰ pŭthómenă
Genitive	πῠθομένου pŭthoménou	πῠθομένης pŭthoménēs	πῠθομένου pŭthoménou	πῠθομένοιν pŭthoménoin	πῠθομέναιν pŭthoménain	πῠθομένοιν pŭthoménoin	πῠθομένων pŭthoménōn	πῠθομένων pŭthoménōn	πῠθομένων pŭthoménōn
Dative	πῠθομένῳ pŭthoménōi	πῠθομένῃ pŭthoménēi	πῠθομένῳ pŭthoménōi	πῠθομένοιν pŭthoménoin	πῠθομέναιν pŭthoménain	πῠθομένοιν pŭthoménoin	πῠθομένοις pŭthoménois	πῠθομέναις pŭthoménais	πῠθομένοις pŭthoménois
Accusative	πῠθόμενον pŭthómenon	πῠθομένην pŭthoménēn	πῠθόμενον pŭthómenon	πῠθομένω pŭthoménō	πῠθομένᾱ pŭthoménā	πῠθομένω pŭthoménō	πῠθομένους pŭthoménous	πῠθομένᾱς pŭthoménās	πῠθόμενᾰ pŭthómenă
Vocative	πῠθόμενε pŭthómene	πῠθομένη pŭthoménē	πῠθόμενον pŭthómenon	πῠθομένω pŭthoménō	πῠθομένᾱ pŭthoménā	πῠθομένω pŭthoménō	πῠθόμενοι pŭthómenoi	πῠθόμεναι pŭthómenai	πῠθόμενᾰ pŭthómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πῠθομένως pŭthoménōs			πῠθομενώτερος pŭthomenṓteros			πῠθομενώτᾰτος pŭthomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pyː.tʰó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pyˈtʰo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pyˈθo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pyˈθo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈθo.me.nos/

Participle

πῡθόμενος • (pūthómenos) m (feminine πῡθομένη, neuter πῡθόμενον); first/second declension

present mediopassive participle of πῡ́θω (pū́thō)

Declension

First and second declension of πῡθόμενος; πῡθομένη; πῡθόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πῡθόμενος pūthómenos	πῡθομένη pūthoménē	πῡθόμενον pūthómenon	πῡθομένω pūthoménō	πῡθομένᾱ pūthoménā	πῡθομένω pūthoménō	πῡθόμενοι pūthómenoi	πῡθόμεναι pūthómenai	πῡθόμενᾰ pūthómenă
Genitive	πῡθομένου pūthoménou	πῡθομένης pūthoménēs	πῡθομένου pūthoménou	πῡθομένοιν pūthoménoin	πῡθομέναιν pūthoménain	πῡθομένοιν pūthoménoin	πῡθομένων pūthoménōn	πῡθομένων pūthoménōn	πῡθομένων pūthoménōn
Dative	πῡθομένῳ pūthoménōi	πῡθομένῃ pūthoménēi	πῡθομένῳ pūthoménōi	πῡθομένοιν pūthoménoin	πῡθομέναιν pūthoménain	πῡθομένοιν pūthoménoin	πῡθομένοις pūthoménois	πῡθομέναις pūthoménais	πῡθομένοις pūthoménois
Accusative	πῡθόμενον pūthómenon	πῡθομένην pūthoménēn	πῡθόμενον pūthómenon	πῡθομένω pūthoménō	πῡθομένᾱ pūthoménā	πῡθομένω pūthoménō	πῡθομένους pūthoménous	πῡθομένᾱς pūthoménās	πῡθόμενᾰ pūthómenă
Vocative	πῡθόμενε pūthómene	πῡθομένη pūthoménē	πῡθόμενον pūthómenon	πῡθομένω pūthoménō	πῡθομένᾱ pūthoménā	πῡθομένω pūthoménō	πῡθόμενοι pūthómenoi	πῡθόμεναι pūthómenai	πῡθόμενᾰ pūthómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πῡθομένως pūthoménōs			πῡθομενώτερος pūthomenṓteros			πῡθομενώτᾰτος pūthomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.