πυρέττω

Ancient Greek

Etymology

From πυρετός (puretós) +‎ -ττω (-ttō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /py.ret.tɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /py.ret.to/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /py.ret.to/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /py.ret.to/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pi.re.to/

Verb

πῠρεττω • (pŭrettō)

Attic form of πῠρέσσω (pŭréssō)
- 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Against Ctesiphon 115:
  συνέβη δʼ ἡμῖν ἀρτίως μὲν εἰς Δελφοὺς ἀφῖχθαι, παραχρῆμα δὲ τὸν ἱερομνήμονα Διόγνητον πυρέττειν· τὸ δʼ αὐτὸ τοῦτο συνεπεπτώκει καὶ τῷ Μειδίᾳ. οἱ δʼ ἄλλοι συνεκάθηντο Ἀμφικτύονες.
  sunébē d hēmîn artíōs mèn eis Delphoùs aphîkhthai, parakhrêma dè tòn hieromnḗmona Diógnēton puréttein; tò d autò toûto sunepeptṓkei kaì tōî Meidíāi. hoi d álloi sunekáthēnto Amphiktúones.
  (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

Present: πῠρέττω, πῠρέττομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πῠρέττω	πῠρέττεις	πῠρέττει	πῠρέττετον	πῠρέττετον	πῠρέττομεν	πῠρέττετε	πῠρέττουσῐ(ν)
	subjunctive	πῠρέττω	πῠρέττῃς	πῠρέττῃ	πῠρέττητον	πῠρέττητον	πῠρέττωμεν	πῠρέττητε	πῠρέττωσῐ(ν)
	optative	πῠρέττοιμῐ	πῠρέττοις	πῠρέττοι	πῠρέττοιτον	πῠρεττοίτην	πῠρέττοιμεν	πῠρέττοιτε	πῠρέττοιεν
	imperative		πῠ́ρεττε	πῠρεττέτω	πῠρέττετον	πῠρεττέτων		πῠρέττετε	πῠρεττόντων
middle/ passive	indicative	πῠρέττομαι	πῠρέττῃ / πῠρέττει	πῠρέττεται	πῠρέττεσθον	πῠρέττεσθον	πῠρεττόμεθᾰ	πῠρέττεσθε	πῠρέττονται
	subjunctive	πῠρέττωμαι	πῠρέττῃ	πῠρέττηται	πῠρέττησθον	πῠρέττησθον	πῠρεττώμεθᾰ	πῠρέττησθε	πῠρέττωνται
	optative	πῠρεττοίμην	πῠρέττοιο	πῠρέττοιτο	πῠρέττοισθον	πῠρεττοίσθην	πῠρεττοίμεθᾰ	πῠρέττοισθε	πῠρέττοιντο
	imperative		πῠρέττου	πῠρεττέσθω	πῠρέττεσθον	πῠρεττέσθων		πῠρέττεσθε	πῠρεττέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πῠρέττειν				πῠρέττεσθαι
participle	m	πῠρέττων				πῠρεττόμενος
	f	πῠρέττουσᾰ				πῠρεττομένη
	n	πῠρέττον				πῠρεττόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπῠ́ρεττον, ἐπῠρεττόμην (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπῠ́ρεττον	ἐπῠ́ρεττες	ἐπῠ́ρεττε(ν)	ἐπῠρέττετον	ἐπῠρεττέτην	ἐπῠρέττομεν	ἐπῠρέττετε	ἐπῠ́ρεττον
middle/ passive	indicative	ἐπῠρεττόμην	ἐπῠρέττου	ἐπῠρέττετο	ἐπῠρέττεσθον	ἐπῠρεττέσθην	ἐπῠρεττόμεθᾰ	ἐπῠρέττεσθε	ἐπῠρέττοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

“πυρέττω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
πυρέττω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011