πυρρίας
Ancient Greek
Etymology
From πῠρρός (pŭrrhós, “red, fiery”) + -ῐ́ᾱς (-ĭ́ās).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /pyr̥.r̥í.aːs/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /pyrˈri.as/
- (4th CE Koine) IPA(key): /pyrˈri.as/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /pyrˈri.as/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /piˈri.as/
Noun
πῠρρῐ́ᾱς • (pŭrrhĭ́ās) m (genitive πῠρρῐ́ου); first declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ πῠρρῐ́ᾱς ho pŭrrhĭ́ās |
τὼ πῠρρῐ́ᾱ tṑ pŭrrhĭ́ā |
οἱ πῠρρῐ́αι hoi pŭrrhĭ́ai | ||||||||||
| Genitive | τοῦ πῠρρῐ́ου toû pŭrrhĭ́ou |
τοῖν πῠρρῐ́αιν toîn pŭrrhĭ́ain |
τῶν πῠρρῐῶν tôn pŭrrhĭôn | ||||||||||
| Dative | τῷ πῠρρῐ́ᾳ tōî pŭrrhĭ́āi |
τοῖν πῠρρῐ́αιν toîn pŭrrhĭ́ain |
τοῖς πῠρρῐ́αις toîs pŭrrhĭ́ais | ||||||||||
| Accusative | τὸν πῠρρῐ́ᾱν tòn pŭrrhĭ́ān |
τὼ πῠρρῐ́ᾱ tṑ pŭrrhĭ́ā |
τοὺς πῠρρῐ́ᾱς toùs pŭrrhĭ́ās | ||||||||||
| Vocative | πῠρρῐ́ᾱ pŭrrhĭ́ā |
πῠρρῐ́ᾱ pŭrrhĭ́ā |
πῠρρῐ́αι pŭrrhĭ́ai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Further reading
- “πυρρίας”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- πυρρίας in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette