πόντοιο

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pón.toi̯.o/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpon.ty.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpon.ty.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpon.ty.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpon.di.o/

Noun

πόντοιο • (póntoio)

(Epic) genitive singular of πόντος (póntos)