ριγωτός
Greek
Adjective
ριγωτός • (rigotós) m (feminine ριγωτή, neuter ριγωτό)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ριγωτός (rigotós) | ριγωτή (rigotí) | ριγωτό (rigotó) | ριγωτοί (rigotoí) | ριγωτές (rigotés) | ριγωτά (rigotá) | |
| genitive | ριγωτού (rigotoú) | ριγωτής (rigotís) | ριγωτού (rigotoú) | ριγωτών (rigotón) | ριγωτών (rigotón) | ριγωτών (rigotón) | |
| accusative | ριγωτό (rigotó) | ριγωτή (rigotí) | ριγωτό (rigotó) | ριγωτούς (rigotoús) | ριγωτές (rigotés) | ριγωτά (rigotá) | |
| vocative | ριγωτέ (rigoté) | ριγωτή (rigotí) | ριγωτό (rigotó) | ριγωτοί (rigotoí) | ριγωτές (rigotés) | ριγωτά (rigotá) | |
Further reading
- ριγωτός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language