σελάτης
Ancient Greek
Etymology
According to Redard, the correct form should be *σιαλίτης (*sialítēs), from σίαλον (síalon, “spittle, saliva”) + -ίτης (-ítēs).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /se.lá.tɛːs/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /seˈla.te̝s/
- (4th CE Koine) IPA(key): /seˈla.tis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /seˈla.tis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /seˈla.tis/
Noun
σελᾰ́της • (selắtēs) m (genitive σελᾰ́του); first declension
Declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ σελᾰ́της ho selắtēs |
τὼ σελᾰ́τᾱ tṑ selắtā |
οἱ σελᾰ́ται hoi selắtai | ||||||||||
| Genitive | τοῦ σελᾰ́του toû selắtou |
τοῖν σελᾰ́ταιν toîn selắtain |
τῶν σελᾰτῶν tôn selătôn | ||||||||||
| Dative | τῷ σελᾰ́τῃ tōî selắtēi |
τοῖν σελᾰ́ταιν toîn selắtain |
τοῖς σελᾰ́ταις toîs selắtais | ||||||||||
| Accusative | τὸν σελᾰ́την tòn selắtēn |
τὼ σελᾰ́τᾱ tṑ selắtā |
τοὺς σελᾰ́τᾱς toùs selắtās | ||||||||||
| Vocative | σελᾰ́τᾰ selắtă |
σελᾰ́τᾱ selắtā |
σελᾰ́ται selắtai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Further reading
- “σελάτης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN