σεσημασμένος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /se.sɛː.maz.mé.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /se.se̝.mazˈme.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /se.si.mazˈme.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /se.si.mazˈme.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /se.si.mazˈme.nos/

Participle

σεσημασμένος • (sesēmasménos) m (feminine σεσημᾰσμένη, neuter σεσημᾰσμένον); first/second declension

perfect mediopassive participle of σημαίνω (sēmaínō)

Inflection

First and second declension of σεσημᾰσμένος; σεσημᾰσμένη; σεσημᾰσμένον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σεσημᾰσμένος sesēmăsménos	σεσημᾰσμένη sesēmăsménē	σεσημᾰσμένον sesēmăsménon	σεσημᾰσμένω sesēmăsménō	σεσημᾰσμένᾱ sesēmăsménā	σεσημᾰσμένω sesēmăsménō	σεσημᾰσμένοι sesēmăsménoi	σεσημᾰσμέναι sesēmăsménai	σεσημᾰσμένᾰ sesēmăsménă
Genitive	σεσημᾰσμένου sesēmăsménou	σεσημᾰσμένης sesēmăsménēs	σεσημᾰσμένου sesēmăsménou	σεσημᾰσμένοιν sesēmăsménoin	σεσημᾰσμέναιν sesēmăsménain	σεσημᾰσμένοιν sesēmăsménoin	σεσημᾰσμένων sesēmăsménōn	σεσημᾰσμένων sesēmăsménōn	σεσημᾰσμένων sesēmăsménōn
Dative	σεσημᾰσμένῳ sesēmăsménōi	σεσημᾰσμένῃ sesēmăsménēi	σεσημᾰσμένῳ sesēmăsménōi	σεσημᾰσμένοιν sesēmăsménoin	σεσημᾰσμέναιν sesēmăsménain	σεσημᾰσμένοιν sesēmăsménoin	σεσημᾰσμένοις sesēmăsménois	σεσημᾰσμέναις sesēmăsménais	σεσημᾰσμένοις sesēmăsménois
Accusative	σεσημᾰσμένον sesēmăsménon	σεσημᾰσμένην sesēmăsménēn	σεσημᾰσμένον sesēmăsménon	σεσημᾰσμένω sesēmăsménō	σεσημᾰσμένᾱ sesēmăsménā	σεσημᾰσμένω sesēmăsménō	σεσημᾰσμένους sesēmăsménous	σεσημᾰσμένᾱς sesēmăsménās	σεσημᾰσμένᾰ sesēmăsménă
Vocative	σεσημᾰσμένε sesēmăsméne	σεσημᾰσμένη sesēmăsménē	σεσημᾰσμένον sesēmăsménon	σεσημᾰσμένω sesēmăsménō	σεσημᾰσμένᾱ sesēmăsménā	σεσημᾰσμένω sesēmăsménō	σεσημᾰσμένοι sesēmăsménoi	σεσημᾰσμέναι sesēmăsménai	σεσημᾰσμένᾰ sesēmăsménă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σεσημᾰσμένως sesēmăsménōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek σεσημᾰσμένος (sesēmăsménos). Formal perfect participle of σημαίνομαι (simaínomai), passive voice of σημαίνω (simaíno, “signify”). It retains the ancient reduplication σε-σ...-. Semantic loan from French marqué.^[1]

Pronunciation

IPA^(key): /se.si.maˈzme.nos/
Hyphenation: σε‧ση‧μα‧σμέ‧νος

Participle

σεσημασμένος • (sesimasménos) m (feminine σεσημασμένη, neuter σεσημασμένο)

(formal) branded (of criminals)
Είναι σεσημασμένος κακοποιός, γνωστός στην αστυνομία.
Eínai sesimasménos kakopoiós, gnostós stin astynomía.
He is a branded criminal, known by the police.

Declension

Declension of σεσημασμένος
	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	σεσημασμένος (sesimasménos)	σεσημασμένη (sesimasméni)	σεσημασμένο (sesimasméno)	σεσημασμένοι (sesimasménoi)	σεσημασμένες (sesimasménes)	σεσημασμένα (sesimasména)
genitive	σεσημασμένου (sesimasménou)	σεσημασμένης (sesimasménis)	σεσημασμένου (sesimasménou)	σεσημασμένων (sesimasménon)	σεσημασμένων (sesimasménon)	σεσημασμένων (sesimasménon)
accusative	σεσημασμένο (sesimasméno)	σεσημασμένη (sesimasméni)	σεσημασμένο (sesimasméno)	σεσημασμένους (sesimasménous)	σεσημασμένες (sesimasménes)	σεσημασμένα (sesimasména)
vocative	σεσημασμένε (sesimasméne)	σεσημασμένη (sesimasméni)	σεσημασμένο (sesimasméno)	σεσημασμένοι (sesimasménoi)	σεσημασμένες (sesimasménes)	σεσημασμένα (sesimasména)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο σεσημασμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο σεσημασμένος, etc.)

References

^ σεσημασμένος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[1] σεσημασμένος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[1]