σημειῶν

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /sɛː.meː.ɔ̂ːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /se̝.miˈon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /si.miˈon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /si.miˈon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.miˈon/

Participle

σημειῶν • (sēmeiôn) m (feminine σημειοῦσᾰ, neuter σημειοῦν); first/third declension

present active participle of σημειόω (sēmeióō)

Declension

First and third declension of σημειῶν; σημειοῦσᾰ; σημειοῦν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σημειῶν sēmeiôn	σημειοῦσᾰ sēmeioûsă	σημειοῦν sēmeioûn	σημειοῦντε sēmeioûnte	σημειούσᾱ sēmeioúsā	σημειοῦντε sēmeioûnte	σημειοῦντες sēmeioûntes	σημειοῦσαι sēmeioûsai	σημειοῦντᾰ sēmeioûntă
Genitive	σημειοῦντος sēmeioûntos	σημειούσης sēmeioúsēs	σημειοῦντος sēmeioûntos	σημειούντοιν sēmeioúntoin	σημειούσαιν sēmeioúsain	σημειούντοιν sēmeioúntoin	σημειούντων sēmeioúntōn	σημειουσῶν sēmeiousôn	σημειούντων sēmeioúntōn
Dative	σημειοῦντῐ sēmeioûntĭ	σημειούσῃ sēmeioúsēi	σημειοῦντῐ sēmeioûntĭ	σημειούντοιν sēmeioúntoin	σημειούσαιν sēmeioúsain	σημειούντοιν sēmeioúntoin	σημειοῦσῐ / σημειοῦσῐν sēmeioûsĭ(n)	σημειούσαις sēmeioúsais	σημειοῦσῐ / σημειοῦσῐν sēmeioûsĭ(n)
Accusative	σημειοῦντᾰ sēmeioûntă	σημειοῦσᾰν sēmeioûsăn	σημειοῦν sēmeioûn	σημειοῦντε sēmeioûnte	σημειούσᾱ sēmeioúsā	σημειοῦντε sēmeioûnte	σημειοῦντᾰς sēmeioûntăs	σημειούσᾱς sēmeioúsās	σημειοῦντᾰ sēmeioûntă
Vocative	σημειῶν sēmeiôn	σημειοῦσᾰ sēmeioûsă	σημειοῦν sēmeioûn	σημειοῦντε sēmeioûnte	σημειούσᾱ sēmeioúsā	σημειοῦντε sēmeioûnte	σημειοῦντες sēmeioûntes	σημειοῦσαι sēmeioûsai	σημειοῦντᾰ sēmeioûntă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σημειούντως sēmeioúntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.