σιδηρουργός

Ancient Greek

Etymology

From σῐ́δηρος (sĭ́dēros, “iron”) +‎ -ουργός (-ourgós, “worker”).

Pronunciation

 

Noun

σῐδηρουργός • (sĭdērourgós) m (genitive σῐδηρουργοῦ); second declension

  1. ironsmith, blacksmith

Inflection

Second declension of ὁ σῐδηρουργός; τοῦ σῐδηρουργοῦ (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ σῐδηρουργός
ho sĭdērourgós 		τὼ σῐδηρουργώ
tṑ sĭdērourgṓ 		οἱ σῐδηρουργοί
hoi sĭdērourgoí
Genitive τοῦ σῐδηρουργοῦ
toû sĭdērourgoû 		τοῖν σῐδηρουργοῖν
toîn sĭdērourgoîn 		τῶν σῐδηρουργῶν
tôn sĭdērourgôn
Dative τῷ σῐδηρουργῷ
tōî sĭdērourgōî 		τοῖν σῐδηρουργοῖν
toîn sĭdērourgoîn 		τοῖς σῐδηρουργοῖς
toîs sĭdērourgoîs
Accusative τὸν σῐδηρουργόν
tòn sĭdērourgón 		τὼ σῐδηρουργώ
tṑ sĭdērourgṓ 		τοὺς σῐδηρουργούς
toùs sĭdērourgoús
Vocative σῐδηρουργέ
sĭdērourgé 		σῐδηρουργώ
sĭdērourgṓ 		σῐδηρουργοί
sĭdērourgoí
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

  • σῐδηρουργῐ́ᾱ (sĭdērourgĭ́ā)

Further reading

Greek

Etymology

From Ancient Greek σιδηρουργός (sidērourgós), from σίδηρος (sídēros, “iron”) +‎ -ουργός (-ourgós, “worker, maker, craftsman”); equivalent to σίδερο (sídero) +‎ -ουργός (-ourgós).

Noun

σιδηρουργός • (sidirourgós) m (plural σιδηρουργοί)

  1. blacksmith, ironsmith, smith

Declension

Declension of σιδηρουργός
singular plural
nominative σιδηρουργός (sidirourgós) σιδηρουργοί (sidirourgoí)
genitive σιδηρουργού (sidirourgoú) σιδηρουργών (sidirourgón)
accusative σιδηρουργό (sidirourgó) σιδηρουργούς (sidirourgoús)
vocative σιδηρουργέ (sidirourgé) σιδηρουργοί (sidirourgoí)

Synonyms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.