σκέλλω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *(s)kelh₁- (“to parch, wither”), related to English shallow, German schal (“faint, vapid”).[1]

Pronunciation

 

Verb

σκέλλω • (skéllō)

  1. to dry up; to parch
    • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 23.190-191:
      μὴ ... μένος ἠελίοιο σκήλει᾽ ἀμφὶ περὶ χρόα ἴνεσιν ἠδὲ μέλεσσιν
      mḕ ... ménos ēelíoio skḗlei’ amphì perì khróa ínesin ēdè mélessin
      lest the might of the sun should shrivel his flesh round about on his sinews and limbs

Usage notes

The verb can be used in both transitive and intransitive constructions (generally active vs. passive forms resp.), but the active perfect form has a passive meaning: I am dried up, parched

Conjugation

   Present: σκέλλω, σκέλλομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σκέλλω σκέλλεις σκέλλει σκέλλετον σκέλλετον σκέλλομεν σκέλλετε σκέλλουσῐ(ν)
subjunctive σκέλλω σκέλλῃς σκέλλῃ σκέλλητον σκέλλητον σκέλλωμεν σκέλλητε σκέλλωσῐ(ν)
optative σκέλλοιμῐ σκέλλοις σκέλλοι σκέλλοιτον σκελλοίτην σκέλλοιμεν σκέλλοιτε σκέλλοιεν
imperative   σκέλλε σκελλέτω σκέλλετον σκελλέτων   σκέλλετε σκελλόντων
middle/
passive 		indicative σκέλλομαι σκέλλῃ / σκέλλει σκέλλεται σκέλλεσθον σκέλλεσθον σκελλόμεθᾰ σκέλλεσθε σκέλλονται
subjunctive σκέλλωμαι σκέλλῃ σκέλληται σκέλλησθον σκέλλησθον σκελλώμεθᾰ σκέλλησθε σκέλλωνται
optative σκελλοίμην σκέλλοιο σκέλλοιτο σκέλλοισθον σκελλοίσθην σκελλοίμεθᾰ σκέλλοισθε σκέλλοιντο
imperative   σκέλλου σκελλέσθω σκέλλεσθον σκελλέσθων   σκέλλεσθε σκελλέσθων
active middle/passive
infinitive σκέλλειν σκέλλεσθαι
participle m σκέλλων σκελλόμενος
f σκέλλουσᾰ σκελλομένη
n σκέλλον σκελλόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔσκελλον, ἐσκελλόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔσκελλον ἔσκελλες ἔσκελλε(ν) ἐσκέλλετον ἐσκελλέτην ἐσκέλλομεν ἐσκέλλετε ἔσκελλον
middle/
passive 		indicative ἐσκελλόμην ἐσκέλλου ἐσκέλλετο ἐσκέλλεσθον ἐσκελλέσθην ἐσκελλόμεθᾰ ἐσκέλλεσθε ἐσκέλλοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: σκελέω, σκελέομαι, σκλήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σκελέω σκελέεις σκελέει σκελέετον σκελέετον σκελέομεν σκελέετε σκελέουσῐ(ν)
optative σκελέοιμῐ σκελέοις σκελέοι σκελέοιτον σκελεοίτην σκελέοιμεν σκελέοιτε σκελέοιεν
middle indicative σκελέομαι σκελέῃ / σκελέει σκελέεται σκελέεσθον σκελέεσθον σκελεόμεθᾰ σκελέεσθε σκελέονται
optative σκελεοίμην σκελέοιο σκελέοιτο σκελέοισθον σκελεοίσθην σκελεοίμεθᾰ σκελέοισθε σκελέοιντο
passive indicative σκλήσομαι σκλήσῃ σκλήσεται σκλήσεσθον σκλήσεσθον σκλησόμεθᾰ σκλήσεσθε σκλήσονται
optative σκλησοίμην σκλήσοιο σκλήσοιτο σκλήσοισθον σκλησοίσθην σκλησοίμεθᾰ σκλήσοισθε σκλήσοιντο
active middle passive
infinitive σκελέειν σκελέεσθαι σκλήσεσθαι
participle m σκελέων σκελεόμενος σκλησόμενος
f σκελέουσᾰ σκελεομένη σκλησομένη
n σκελέον σκελεόμενον σκλησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: σκελῶ, σκελοῦμαι, σκλήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σκελῶ σκελεῖς σκελεῖ σκελεῖτον σκελεῖτον σκελοῦμεν σκελεῖτε σκελοῦσῐ(ν)
optative σκελοίην / σκελοῖμῐ σκελοίης / σκελοῖς σκελοίη / σκελοῖ σκελοῖτον / σκελοίητον σκελοίτην / σκελοιήτην σκελοῖμεν / σκελοίημεν σκελοῖτε / σκελοίητε σκελοῖεν / σκελοίησᾰν
middle indicative σκελοῦμαι σκελῇ σκελεῖται σκελεῖσθον σκελεῖσθον σκελούμεθᾰ σκελεῖσθε σκελοῦνται
optative σκελοίμην σκελοῖο σκελοῖτο σκελοῖσθον σκελοίσθην σκελοίμεθᾰ σκελοῖσθε σκελοῖντο
passive indicative σκλήσομαι σκλήσῃ σκλήσεται σκλήσεσθον σκλήσεσθον σκλησόμεθᾰ σκλήσεσθε σκλήσονται
optative σκλησοίμην σκλήσοιο σκλήσοιτο σκλήσοισθον σκλησοίσθην σκλησοίμεθᾰ σκλήσοισθε σκλήσοιντο
active middle passive
infinitive σκελεῖν σκελεῖσθαι σκλήσεσθαι
participle m σκελῶν σκελούμενος σκλησόμενος
f σκελοῦσᾰ σκελουμένη σκλησομένη
n σκελοῦν σκελούμενον σκλησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔσκηλᾰ, ἐσκηλᾰ́μην, ἔσκλην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔσκηλᾰ ἔσκηλᾰς ἔσκηλε(ν) ἐσκήλᾰτον ἐσκηλᾰ́την ἐσκήλᾰμεν ἐσκήλᾰτε ἔσκηλᾰν
subjunctive σκήλω σκήλῃς σκήλῃ σκήλητον σκήλητον σκήλωμεν σκήλητε σκήλωσῐ(ν)
optative σκήλαιμῐ σκήλειᾰς / σκήλαις σκήλειε(ν) / σκήλαι σκήλαιτον σκηλαίτην σκήλαιμεν σκήλαιτε σκήλειᾰν / σκήλαιεν
imperative   σκῆλον σκηλᾰ́τω σκήλᾰτον σκηλᾰ́των   σκήλᾰτε σκηλᾰ́ντων
middle indicative ἐσκηλᾰ́μην ἐσκήλω ἐσκήλᾰτο ἐσκήλᾰσθον ἐσκηλᾰ́σθην ἐσκηλᾰ́μεθᾰ ἐσκήλᾰσθε ἐσκήλᾰντο
subjunctive σκήλωμαι σκήλῃ σκήληται σκήλησθον σκήλησθον σκηλώμεθᾰ σκήλησθε σκήλωνται
optative σκηλαίμην σκήλαιο σκήλαιτο σκήλαισθον σκηλαίσθην σκηλαίμεθᾰ σκήλαισθε σκήλαιντο
imperative   σκῆλαι σκηλᾰ́σθω σκήλᾰσθον σκηλᾰ́σθων   σκήλᾰσθε σκηλᾰ́σθων
passive indicative ἔσκλην ἔσκλης ἔσκλη ἔσκλητον ἐσκλήτην ἔσκλημεν ἔσκλητε ἔσκλησᾰν
subjunctive σκλῶ σκλῇς σκλῇ σκλῆτον σκλῆτον σκλῶμεν σκλῆτε σκλῶσῐ(ν)
optative σκλείην σκλείης σκλείη σκλεῖτον / σκλείητον σκλείτην / σκλειήτην σκλεῖμεν / σκλείημεν σκλεῖτε / σκλείητε σκλεῖεν / σκλείησᾰν
imperative   σκλῆθῐ σκλήτω σκλῆτον σκλήτων   σκλῆτε σκλέντων
active middle passive
infinitive σκῆλαι σκήλᾰσθαι σκλῆναι
participle m σκήλᾱς σκηλᾰ́μενος σκλείς
f σκήλᾱσᾰ σκηλᾰμένη σκλεῖσᾰ
n σκῆλᾰν σκηλᾰ́μενον σκλέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἔσκληκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔσκληκᾰ ἔσκληκᾰς ἔσκληκε(ν) ἐσκλήκᾰτον ἐσκλήκᾰτον ἐσκλήκᾰμεν ἐσκλήκᾰτε ἐσκλήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐσκλήκω ἐσκλήκῃς ἐσκλήκῃ ἐσκλήκητον ἐσκλήκητον ἐσκλήκωμεν ἐσκλήκητε ἐσκλήκωσῐ(ν)
optative ἐσκλήκοιμῐ / ἐσκληκοίην ἐσκλήκοις / ἐσκληκοίης ἐσκλήκοι / ἐσκληκοίη ἐσκλήκοιτον ἐσκληκοίτην ἐσκλήκοιμεν ἐσκλήκοιτε ἐσκλήκοιεν
imperative   ἔσκληκε ἐσκληκέτω ἐσκλήκετον ἐσκληκέτων   ἐσκλήκετε ἐσκληκόντων
active
infinitive ἐσκληκέναι
participle m ἐσκληκώς
f ἐσκληκυῖᾰ
n ἐσκληκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. Epic has the nom.pl. participle ἐσκληῶτες
   Pluperfect: ἐσκλήκειν / ἐσκλήκη
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐσκλήκειν / ἐσκλήκη ἐσκλήκεις / ἐσκλήκης ἐσκλήκει(ν) ἐσκλήκετον ἐσκληκέτην ἐσκλήκεμεν ἐσκλήκετε ἐσκλήκεσᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “σκέλλομαι”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1345-6

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.