σκίλλινος

Ancient Greek

Etymology

From σκίλλα (skílla, “squill”) +‎ -ῐνος (-ĭnos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /skíl.li.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈskil.li.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈscil.li.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈscil.li.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsci.li.nos/

Adjective

σκίλλῐνος • (skíllĭnos) m (feminine σκιλλῐ́νη, neuter σκίλλῐνον); first/second declension

of squill

Inflection

First and second declension of σκίλλῐνος; σκιλλῐ́νη; σκίλλῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σκίλλῐνος skíllĭnos	σκιλλῐ́νη skillĭ́nē	σκίλλῐνον skíllĭnon	σκιλλῐ́νω skillĭ́nō	σκιλλῐ́νᾱ skillĭ́nā	σκιλλῐ́νω skillĭ́nō	σκίλλῐνοι skíllĭnoi	σκίλλῐναι skíllĭnai	σκίλλῐνᾰ skíllĭnă
Genitive	σκιλλῐ́νου skillĭ́nou	σκιλλῐ́νης skillĭ́nēs	σκιλλῐ́νου skillĭ́nou	σκιλλῐ́νοιν skillĭ́noin	σκιλλῐ́ναιν skillĭ́nain	σκιλλῐ́νοιν skillĭ́noin	σκιλλῐ́νων skillĭ́nōn	σκιλλῐ́νων skillĭ́nōn	σκιλλῐ́νων skillĭ́nōn
Dative	σκιλλῐ́νῳ skillĭ́nōi	σκιλλῐ́νῃ skillĭ́nēi	σκιλλῐ́νῳ skillĭ́nōi	σκιλλῐ́νοιν skillĭ́noin	σκιλλῐ́ναιν skillĭ́nain	σκιλλῐ́νοιν skillĭ́noin	σκιλλῐ́νοις skillĭ́nois	σκιλλῐ́ναις skillĭ́nais	σκιλλῐ́νοις skillĭ́nois
Accusative	σκίλλῐνον skíllĭnon	σκιλλῐ́νην skillĭ́nēn	σκίλλῐνον skíllĭnon	σκιλλῐ́νω skillĭ́nō	σκιλλῐ́νᾱ skillĭ́nā	σκιλλῐ́νω skillĭ́nō	σκιλλῐ́νους skillĭ́nous	σκιλλῐ́νᾱς skillĭ́nās	σκίλλῐνᾰ skíllĭnă
Vocative	σκίλλῐνε skíllĭne	σκιλλῐ́νη skillĭ́nē	σκίλλῐνον skíllĭnon	σκιλλῐ́νω skillĭ́nō	σκιλλῐ́νᾱ skillĭ́nā	σκιλλῐ́νω skillĭ́nō	σκίλλῐνοι skíllĭnoi	σκίλλῐναι skíllĭnai	σκίλλῐνᾰ skíllĭnă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σκιλλῐ́νως skillĭ́nōs			σκιλλῐνώτερος skillĭnṓteros			σκιλλῐνώτᾰτος skillĭnṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading