σκαλμός

Ancient Greek

Etymology

From σκάλλω (skállō, “to stir up, to hoe”). Compare σκάλμη (skálmē, “knife”).

Pronunciation

 

Noun

σκαλμός • (skalmós) m (genitive σκαλμοῦ); second declension

  1. pin or thole

Inflection

Second declension of ὁ σκαλμός; τοῦ σκαλμοῦ (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ σκαλμός
ho skalmós 		τὼ σκαλμώ
tṑ skalmṓ 		οἱ σκαλμοί
hoi skalmoí
Genitive τοῦ σκαλμοῦ
toû skalmoû 		τοῖν σκαλμοῖν
toîn skalmoîn 		τῶν σκαλμῶν
tôn skalmôn
Dative τῷ σκαλμῷ
tōî skalmōî 		τοῖν σκαλμοῖν
toîn skalmoîn 		τοῖς σκαλμοῖς
toîs skalmoîs
Accusative τὸν σκαλμόν
tòn skalmón 		τὼ σκαλμώ
tṑ skalmṓ 		τοὺς σκαλμούς
toùs skalmoús
Vocative σκαλμέ
skalmé 		σκαλμώ
skalmṓ 		σκαλμοί
skalmoí
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

  • Latin: scalmus

References

Greek

Noun

σκαλμός • (skalmós) m (plural σκαλμοί)

  1. alternative form of σκαρμός (skarmós)

Declension

Declension of σκαλμός
singular plural
nominative σκαλμός (skalmós) σκαλμοί (skalmoí)
genitive σκαλμού (skalmoú) σκαλμών (skalmón)
accusative σκαλμό (skalmó) σκαλμούς (skalmoús)
vocative σκαλμέ (skalmé) σκαλμοί (skalmoí)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.