σκορπιοκτόνον

Ancient Greek

Etymology

From σκορπίος (skorpíos, “scorpion”) +‎ κτείνω (kteínō, “to kill”).

Pronunciation

 

Noun

σκορπῐοκτόνον • (skorpĭoktónon) n (genitive σκορπῐοκτόνου); second declension

  1. kind of heliotrope (Heliotropium suaveolens)

Inflection

Second declension of τὸ σκορπῐοκτόνον; τοῦ σκορπῐοκτόνου (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative τὸ σκορπῐοκτόνον
tò skorpĭoktónon 		τὼ σκορπῐοκτόνω
tṑ skorpĭoktónō 		τᾰ̀ σκορπῐοκτόνᾰ
tằ skorpĭoktónă
Genitive τοῦ σκορπῐοκτόνου
toû skorpĭoktónou 		τοῖν σκορπῐοκτόνοιν
toîn skorpĭoktónoin 		τῶν σκορπῐοκτόνων
tôn skorpĭoktónōn
Dative τῷ σκορπῐοκτόνῳ
tōî skorpĭoktónōi 		τοῖν σκορπῐοκτόνοιν
toîn skorpĭoktónoin 		τοῖς σκορπῐοκτόνοις
toîs skorpĭoktónois
Accusative τὸ σκορπῐοκτόνον
tò skorpĭoktónon 		τὼ σκορπῐοκτόνω
tṑ skorpĭoktónō 		τᾰ̀ σκορπῐοκτόνᾰ
tằ skorpĭoktónă
Vocative σκορπῐοκτόνον
skorpĭoktónon 		σκορπῐοκτόνω
skorpĭoktónō 		σκορπῐοκτόνᾰ
skorpĭoktónă
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.