σπέλεθος

Ancient Greek

The formation is similar to σπύραθος (spúrathos) and ὄνθος (ónthos). A derivation from Proto-Indo-European *(s)pley- (“to split, splice”) is semantically possible comparing Proto-Germanic *skītaną (“to defecate”), which derives from Proto-Indo-European *skeyd- (“to cut off”). Alternatively, Beekes suggests a Pre-Greek origin.

σπέλεθος • (spélethos) m (genitive σπελέθου); second declension

Second declension of ὁ σπέλεθος; τοῦ σπελέθου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ σπέλεθος ho spélethos	τὼ σπελέθω tṑ speléthō	οἱ σπέλεθοι hoi spélethoi
Genitive	τοῦ σπελέθου toû speléthou	τοῖν σπελέθοιν toîn speléthoin	τῶν σπελέθων tôn speléthōn
Dative	τῷ σπελέθῳ tōî speléthōi	τοῖν σπελέθοιν toîn speléthoin	τοῖς σπελέθοις toîs speléthois
Accusative	τὸν σπέλεθον tòn spélethon	τὼ σπελέθω tṑ speléthō	τοὺς σπελέθους toùs speléthous
Vocative	σπέλεθε spélethe	σπελέθω speléthō	σπέλεθοι spélethoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.