σπείσας

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /spěː.saːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈspi.sas/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈspi.sas/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈspi.sas/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈspi.sas/

Participle

σπείσᾱς • (speísās) m (feminine σπείσᾱσᾰ, neuter σπεῖσᾰν); first/third declension

aorist active participle of σπένδω (spéndō)

Declension

First and third declension of σπείσᾱς; σπείσᾱσᾰ; σπεῖσᾰν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σπείσᾱς speísās	σπείσᾱσᾰ speísāsă	σπεῖσᾰν speîsăn	σπείσᾰντε speísănte	σπεισᾱ́σᾱ speisā́sā	σπείσᾰντε speísănte	σπείσᾰντες speísăntes	σπείσᾱσαι speísāsai	σπείσᾰντᾰ speísăntă
Genitive	σπείσᾰντος speísăntos	σπεισᾱ́σης speisā́sēs	σπείσᾰντος speísăntos	σπεισᾰ́ντοιν speisắntoin	σπεισᾱ́σαιν speisā́sain	σπεισᾰ́ντοιν speisắntoin	σπεισᾰ́ντων speisắntōn	σπεισᾱσῶν speisāsôn	σπεισᾰ́ντων speisắntōn
Dative	σπείσᾰντῐ speísăntĭ	σπεισᾱ́σῃ speisā́sēi	σπείσᾰντῐ speísăntĭ	σπεισᾰ́ντοιν speisắntoin	σπεισᾱ́σαιν speisā́sain	σπεισᾰ́ντοιν speisắntoin	σπείσᾱσῐ / σπείσᾱσῐν speísāsĭ(n)	σπεισᾱ́σαις speisā́sais	σπείσᾱσῐ / σπείσᾱσῐν speísāsĭ(n)
Accusative	σπείσᾰντᾰ speísăntă	σπείσᾱσᾰν speísāsăn	σπεῖσᾰν speîsăn	σπείσᾰντε speísănte	σπεισᾱ́σᾱ speisā́sā	σπείσᾰντε speísănte	σπείσᾰντᾰς speísăntăs	σπεισᾱ́σᾱς speisā́sās	σπείσᾰντᾰ speísăntă
Vocative	σπείσᾱς speísās	σπείσᾱσᾰ speísāsă	σπεῖσᾰν speîsăn	σπείσᾰντε speísănte	σπεισᾱ́σᾱ speisā́sā	σπείσᾰντε speísănte	σπείσᾰντες speísăntes	σπείσᾱσαι speísāsai	σπείσᾰντᾰ speísăntă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σπεισᾰ́ντως speisắntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.