σπευστικός

Ancient Greek

Etymology

From σπεύδω (speúdō, “to hasten”) +‎ -τικός (-tikós)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /speu̯s.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /speʍs.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /speɸs.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /spefs.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /spefs.tiˈkos/

Adjective

σπευστῐκός • (speustĭkós) m (feminine σπευστῐκή, neuter σπευστῐκόν); first/second declension

hasty, expeditious
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Nicomachean Ethics 4.1125a.34:
  οὐ γὰρ σπευστικὸς ὁ περὶ ὀλίγα σπουδάζων, οὐδὲ σύντονος ὁ μηδὲν μέγα οἰόμενος·
  ou gàr speustikòs ho perì olíga spoudázōn, oudè súntonos ho mēdèn méga oiómenos;
  Translation by D. P. Chase
  for he who is earnest about few things is not likely to be in a hurry, nor he who esteems nothing great to be very intent

Declension

First and second declension of σπευστῐκός; σπευστῐκή; σπευστῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σπευστῐκός speustĭkós	σπευστῐκή speustĭkḗ	σπευστῐκόν speustĭkón	σπευστῐκώ speustĭkṓ	σπευστῐκᾱ́ speustĭkā́	σπευστῐκώ speustĭkṓ	σπευστῐκοί speustĭkoí	σπευστῐκαί speustĭkaí	σπευστῐκᾰ́ speustĭkắ
Genitive	σπευστῐκοῦ speustĭkoû	σπευστῐκῆς speustĭkês	σπευστῐκοῦ speustĭkoû	σπευστῐκοῖν speustĭkoîn	σπευστῐκαῖν speustĭkaîn	σπευστῐκοῖν speustĭkoîn	σπευστῐκῶν speustĭkôn	σπευστῐκῶν speustĭkôn	σπευστῐκῶν speustĭkôn
Dative	σπευστῐκῷ speustĭkōî	σπευστῐκῇ speustĭkēî	σπευστῐκῷ speustĭkōî	σπευστῐκοῖν speustĭkoîn	σπευστῐκαῖν speustĭkaîn	σπευστῐκοῖν speustĭkoîn	σπευστῐκοῖς speustĭkoîs	σπευστῐκαῖς speustĭkaîs	σπευστῐκοῖς speustĭkoîs
Accusative	σπευστῐκόν speustĭkón	σπευστῐκήν speustĭkḗn	σπευστῐκόν speustĭkón	σπευστῐκώ speustĭkṓ	σπευστῐκᾱ́ speustĭkā́	σπευστῐκώ speustĭkṓ	σπευστῐκούς speustĭkoús	σπευστῐκᾱ́ς speustĭkā́s	σπευστῐκᾰ́ speustĭkắ
Vocative	σπευστῐκέ speustĭké	σπευστῐκή speustĭkḗ	σπευστῐκόν speustĭkón	σπευστῐκώ speustĭkṓ	σπευστῐκᾱ́ speustĭkā́	σπευστῐκώ speustĭkṓ	σπευστῐκοί speustĭkoí	σπευστῐκαί speustĭkaí	σπευστῐκᾰ́ speustĭkắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σπευστῐκῶς speustĭkôs			σπευστῐκώτερος speustĭkṓteros			σπευστῐκώτᾰτος speustĭkṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ Latin: speusticus