σπόνδυλος

Ancient Greek

Pronunciation

 

Noun

σπόνδῠλος • (spóndŭlos) m (genitive σπονδῠ́λου); second declension

  1. Ionic and Attic form of σφόνδυλος (sphóndulos)

Inflection

Second declension of ὁ σπόνδῠλος; τοῦ σπονδῠ́λου (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ σπόνδῠλος
ho spóndŭlos 		τὼ σπονδῠ́λω
tṑ spondŭ́lō 		οἱ σπόνδῠλοι
hoi spóndŭloi
Genitive τοῦ σπονδῠ́λου
toû spondŭ́lou 		τοῖν σπονδῠ́λοιν
toîn spondŭ́loin 		τῶν σπονδῠ́λων
tôn spondŭ́lōn
Dative τῷ σπονδῠ́λῳ
tōî spondŭ́lōi 		τοῖν σπονδῠ́λοιν
toîn spondŭ́loin 		τοῖς σπονδῠ́λοις
toîs spondŭ́lois
Accusative τὸν σπόνδῠλον
tòn spóndŭlon 		τὼ σπονδῠ́λω
tṑ spondŭ́lō 		τοὺς σπονδῠ́λους
toùs spondŭ́lous
Vocative σπόνδῠλε
spóndŭle 		σπονδῠ́λω
spondŭ́lō 		σπόνδῠλοι
spóndŭloi
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Greek

Alternative forms

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈspon.ði.los/

Noun

σπόνδυλος • (spóndylos) m (plural σπόνδυλοι)

  1. (medicine, anatomy) vertebra

Declension

Declension of σπόνδυλος
singular plural
nominative σπόνδυλος (spóndylos) σπόνδυλοι (spóndyloi)
genitive σπονδύλου (spondýlou) σπονδύλων (spondýlon)
accusative σπόνδυλο (spóndylo) σπονδύλους (spondýlous)
vocative σπόνδυλε (spóndyle) σπόνδυλοι (spóndyloi)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.