στέρομαι

Ancient Greek

Etymology

From the root of στερέω (steréō, “to deprive”).

Pronunciation

 

Verb

στέρομαι • (stéromai)

  1. to be wanting in, to lack, want [with genitive]
  2. (intransitive) to suffer loss

Conjugation

   Present: στέρομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative στέρομαι στέρῃ / στέρει στέρεται στέρεσθον στέρεσθον στερόμεθᾰ στέρεσθε στέρονται
subjunctive στέρωμαι στέρῃ στέρηται στέρησθον στέρησθον στερώμεθᾰ στέρησθε στέρωνται
optative στεροίμην στέροιο στέροιτο στέροισθον στεροίσθην στεροίμεθᾰ στέροισθε στέροιντο
imperative   στέρου στερέσθω,
Doric: σταρέστω 		στέρεσθον στερέσθων   στέρεσθε στερέσθων
infinitive στέρεσθαι
participle m στερόμενος
f στερομένη
n στερόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐστερόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἐστερόμην ἐστέρου ἐστέρετο ἐστέρεσθον ἐστερέσθην ἐστερόμεθᾰ ἐστέρεσθε ἐστέροντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.