σταίτινος

Ancient Greek

Etymology

From σταῖς (staîs, “dough”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

 

Adjective

σταίτῐνος • (staítĭnos) m (feminine σταιτῐ́νη, neuter σταίτῐνον); first/second declension

  1. of flour or dough of spelt
    Synonym: στεάτῐνος (steátĭnos)

Inflection

First and second declension of σταίτῐνος; σταιτῐ́νη; σταίτῐνον (Attic)
Number Singular Dual Plural
Case/Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative σταίτῐνος
staítĭnos 		σταιτῐ́νη
staitĭ́nē 		σταίτῐνον
staítĭnon 		σταιτῐ́νω
staitĭ́nō 		σταιτῐ́νᾱ
staitĭ́nā 		σταιτῐ́νω
staitĭ́nō 		σταίτῐνοι
staítĭnoi 		σταίτῐναι
staítĭnai 		σταίτῐνᾰ
staítĭnă
Genitive σταιτῐ́νου
staitĭ́nou 		σταιτῐ́νης
staitĭ́nēs 		σταιτῐ́νου
staitĭ́nou 		σταιτῐ́νοιν
staitĭ́noin 		σταιτῐ́ναιν
staitĭ́nain 		σταιτῐ́νοιν
staitĭ́noin 		σταιτῐ́νων
staitĭ́nōn 		σταιτῐ́νων
staitĭ́nōn 		σταιτῐ́νων
staitĭ́nōn
Dative σταιτῐ́νῳ
staitĭ́nōi 		σταιτῐ́νῃ
staitĭ́nēi 		σταιτῐ́νῳ
staitĭ́nōi 		σταιτῐ́νοιν
staitĭ́noin 		σταιτῐ́ναιν
staitĭ́nain 		σταιτῐ́νοιν
staitĭ́noin 		σταιτῐ́νοις
staitĭ́nois 		σταιτῐ́ναις
staitĭ́nais 		σταιτῐ́νοις
staitĭ́nois
Accusative σταίτῐνον
staítĭnon 		σταιτῐ́νην
staitĭ́nēn 		σταίτῐνον
staítĭnon 		σταιτῐ́νω
staitĭ́nō 		σταιτῐ́νᾱ
staitĭ́nā 		σταιτῐ́νω
staitĭ́nō 		σταιτῐ́νους
staitĭ́nous 		σταιτῐ́νᾱς
staitĭ́nās 		σταίτῐνᾰ
staítĭnă
Vocative σταίτῐνε
staítĭne 		σταιτῐ́νη
staitĭ́nē 		σταίτῐνον
staítĭnon 		σταιτῐ́νω
staitĭ́nō 		σταιτῐ́νᾱ
staitĭ́nā 		σταιτῐ́νω
staitĭ́nō 		σταίτῐνοι
staítĭnoi 		σταίτῐναι
staítĭnai 		σταίτῐνᾰ
staítĭnă
Derived forms Adverb Comparative Superlative
σταιτῐ́νως
staitĭ́nōs 		σταιτῐνώτερος
staitĭnṓteros 		σταιτῐνώτᾰτος
staitĭnṓtătos
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.