στείχων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /stěː.kʰɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsti.kʰon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsti.xon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsti.xon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsti.xon/

Participle

στείχων • (steíkhōn) m (feminine στείχουσᾰ, neuter στεῖχον); first/third declension

present active participle of στείχω (steíkhō, “to march”)

Declension

First and third declension of στείχων; στείχουσᾰ; στεῖχον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	στείχων steíkhōn	στείχουσᾰ steíkhousă	στεῖχον steîkhon	στείχοντε steíkhonte	στειχούσᾱ steikhoúsā	στείχοντε steíkhonte	στείχοντες steíkhontes	στείχουσαι steíkhousai	στείχοντᾰ steíkhontă
Genitive	στείχοντος steíkhontos	στειχούσης steikhoúsēs	στείχοντος steíkhontos	στειχόντοιν steikhóntoin	στειχούσαιν steikhoúsain	στειχόντοιν steikhóntoin	στειχόντων steikhóntōn	στειχουσῶν steikhousôn	στειχόντων steikhóntōn
Dative	στείχοντῐ steíkhontĭ	στειχούσῃ steikhoúsēi	στείχοντῐ steíkhontĭ	στειχόντοιν steikhóntoin	στειχούσαιν steikhoúsain	στειχόντοιν steikhóntoin	στείχουσῐ / στείχουσῐν steíkhousĭ(n)	στειχούσαις steikhoúsais	στείχουσῐ / στείχουσῐν steíkhousĭ(n)
Accusative	στείχοντᾰ steíkhontă	στείχουσᾰν steíkhousăn	στεῖχον steîkhon	στείχοντε steíkhonte	στειχούσᾱ steikhoúsā	στείχοντε steíkhonte	στείχοντᾰς steíkhontăs	στειχούσᾱς steikhoúsās	στείχοντᾰ steíkhontă
Vocative	στείχων steíkhōn	στείχουσᾰ steíkhousă	στεῖχον steîkhon	στείχοντε steíkhonte	στειχούσᾱ steikhoúsā	στείχοντε steíkhonte	στείχοντες steíkhontes	στείχουσαι steíkhousai	στείχοντᾰ steíkhontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	στειχόντως steikhóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.