στησάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /stɛː.sá.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ste̝ˈsa.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /stiˈsa.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /stiˈsa.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /stiˈsa.me.nos/

Participle

στησάμενος • (stēsámenos) m (feminine στησᾰμένη, neuter στησάμενον); first/second declension

aorist middle participle of ἵστημι (hístēmi)

Declension

First and second declension of στησᾰ́μενος; στησᾰμένη; στησᾰ́μενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	στησᾰ́μενος stēsắmenos	στησᾰμένη stēsăménē	στησᾰ́μενον stēsắmenon	στησᾰμένω stēsăménō	στησᾰμένᾱ stēsăménā	στησᾰμένω stēsăménō	στησᾰ́μενοι stēsắmenoi	στησᾰ́μεναι stēsắmenai	στησᾰ́μενᾰ stēsắmenă
Genitive	στησᾰμένου stēsăménou	στησᾰμένης stēsăménēs	στησᾰμένου stēsăménou	στησᾰμένοιν stēsăménoin	στησᾰμέναιν stēsăménain	στησᾰμένοιν stēsăménoin	στησᾰμένων stēsăménōn	στησᾰμένων stēsăménōn	στησᾰμένων stēsăménōn
Dative	στησᾰμένῳ stēsăménōi	στησᾰμένῃ stēsăménēi	στησᾰμένῳ stēsăménōi	στησᾰμένοιν stēsăménoin	στησᾰμέναιν stēsăménain	στησᾰμένοιν stēsăménoin	στησᾰμένοις stēsăménois	στησᾰμέναις stēsăménais	στησᾰμένοις stēsăménois
Accusative	στησᾰ́μενον stēsắmenon	στησᾰμένην stēsăménēn	στησᾰ́μενον stēsắmenon	στησᾰμένω stēsăménō	στησᾰμένᾱ stēsăménā	στησᾰμένω stēsăménō	στησᾰμένους stēsăménous	στησᾰμένᾱς stēsăménās	στησᾰ́μενᾰ stēsắmenă
Vocative	στησᾰ́μενε stēsắmene	στησᾰμένη stēsăménē	στησᾰ́μενον stēsắmenon	στησᾰμένω stēsăménō	στησᾰμένᾱ stēsăménā	στησᾰμένω stēsăménō	στησᾰ́μενοι stēsắmenoi	στησᾰ́μεναι stēsắmenai	στησᾰ́μενᾰ stēsắmenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	στησᾰμένως stēsăménōs			στησᾰμενώτερος stēsămenṓteros			στησᾰμενώτᾰτος stēsămenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.