στιλπνός

Ancient Greek

Etymology

From στίλβω (stílbō, “to glisten, glitter”) +‎ -νός (-nós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /stil.pnós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /stilˈpnos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /stilˈpnos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /stilˈpnos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /stilˈpnos/

Adjective

στιλπνός • (stilpnós) m (feminine στιλπνή, neuter στιλπνόν); first/second declension

glittering, glistening

Inflection

First and second declension of στιλπνός; στιλπνή; στιλπνόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	στιλπνός stilpnós	στιλπνή stilpnḗ	στιλπνόν stilpnón	στιλπνώ stilpnṓ	στιλπνᾱ́ stilpnā́	στιλπνώ stilpnṓ	στιλπνοί stilpnoí	στιλπναί stilpnaí	στιλπνᾰ́ stilpnắ
Genitive	στιλπνοῦ stilpnoû	στιλπνῆς stilpnês	στιλπνοῦ stilpnoû	στιλπνοῖν stilpnoîn	στιλπναῖν stilpnaîn	στιλπνοῖν stilpnoîn	στιλπνῶν stilpnôn	στιλπνῶν stilpnôn	στιλπνῶν stilpnôn
Dative	στιλπνῷ stilpnōî	στιλπνῇ stilpnēî	στιλπνῷ stilpnōî	στιλπνοῖν stilpnoîn	στιλπναῖν stilpnaîn	στιλπνοῖν stilpnoîn	στιλπνοῖς stilpnoîs	στιλπναῖς stilpnaîs	στιλπνοῖς stilpnoîs
Accusative	στιλπνόν stilpnón	στιλπνήν stilpnḗn	στιλπνόν stilpnón	στιλπνώ stilpnṓ	στιλπνᾱ́ stilpnā́	στιλπνώ stilpnṓ	στιλπνούς stilpnoús	στιλπνᾱ́ς stilpnā́s	στιλπνᾰ́ stilpnắ
Vocative	στιλπνέ stilpné	στιλπνή stilpnḗ	στιλπνόν stilpnón	στιλπνώ stilpnṓ	στιλπνᾱ́ stilpnā́	στιλπνώ stilpnṓ	στιλπνοί stilpnoí	στιλπναί stilpnaí	στιλπνᾰ́ stilpnắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	στιλπνῶς stilpnôs			στιλπνότερος stilpnóteros			στιλπνότᾰτος stilpnótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading