στοίχος
Greek
Etymology
Learned borrowing from Ancient Greek στοῖχος (stoîkhos).
Noun
στοίχος • (stoíchos) m (plural στοίχοι)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | στοίχος (stoíchos) | στοίχοι (stoíchoi) |
| genitive | στοίχου (stoíchou) | στοίχων (stoíchon) |
| accusative | στοίχο (stoícho) | στοίχους (stoíchous) |
| vocative | στοίχε (stoíche) | στοίχοι (stoíchoi) |
Further reading
- στοίχος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language