στοιχειωδέστατος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /stoi̯.kʰeː.ɔː.dés.ta.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sty.kʰi.oˈdes.ta.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /sty.çi.oˈðes.ta.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sty.çi.oˈðes.ta.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sti.çi.oˈðes.ta.tos/

Adjective

στοιχειωδέστᾰτος • (stoikheiōdéstătos) m (feminine στοιχειωδεστᾰ́τη, neuter στοιχειωδέστᾰτον); first/second declension

superlative degree of στοιχειώδης (stoikheiṓdēs)
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Metaphysics 1.8.3

Declension

First and second declension of στοιχειωδέστᾰτος; στοιχειωδεστᾰ́τη; στοιχειωδέστᾰτον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	στοιχειωδέστᾰτος stoikheiōdéstătos	στοιχειωδεστᾰ́τη stoikheiōdestắtē	στοιχειωδέστᾰτον stoikheiōdéstăton	στοιχειωδεστᾰ́τω stoikheiōdestắtō	στοιχειωδεστᾰ́τᾱ stoikheiōdestắtā	στοιχειωδεστᾰ́τω stoikheiōdestắtō	στοιχειωδέστᾰτοι stoikheiōdéstătoi	στοιχειωδέστᾰται stoikheiōdéstătai	στοιχειωδέστᾰτᾰ stoikheiōdéstătă
Genitive	στοιχειωδεστᾰ́του stoikheiōdestắtou	στοιχειωδεστᾰ́της stoikheiōdestắtēs	στοιχειωδεστᾰ́του stoikheiōdestắtou	στοιχειωδεστᾰ́τοιν stoikheiōdestắtoin	στοιχειωδεστᾰ́ταιν stoikheiōdestắtain	στοιχειωδεστᾰ́τοιν stoikheiōdestắtoin	στοιχειωδεστᾰ́των stoikheiōdestắtōn	στοιχειωδεστᾰ́των stoikheiōdestắtōn	στοιχειωδεστᾰ́των stoikheiōdestắtōn
Dative	στοιχειωδεστᾰ́τῳ stoikheiōdestắtōi	στοιχειωδεστᾰ́τῃ stoikheiōdestắtēi	στοιχειωδεστᾰ́τῳ stoikheiōdestắtōi	στοιχειωδεστᾰ́τοιν stoikheiōdestắtoin	στοιχειωδεστᾰ́ταιν stoikheiōdestắtain	στοιχειωδεστᾰ́τοιν stoikheiōdestắtoin	στοιχειωδεστᾰ́τοις stoikheiōdestắtois	στοιχειωδεστᾰ́ταις stoikheiōdestắtais	στοιχειωδεστᾰ́τοις stoikheiōdestắtois
Accusative	στοιχειωδέστᾰτον stoikheiōdéstăton	στοιχειωδεστᾰ́την stoikheiōdestắtēn	στοιχειωδέστᾰτον stoikheiōdéstăton	στοιχειωδεστᾰ́τω stoikheiōdestắtō	στοιχειωδεστᾰ́τᾱ stoikheiōdestắtā	στοιχειωδεστᾰ́τω stoikheiōdestắtō	στοιχειωδεστᾰ́τους stoikheiōdestắtous	στοιχειωδεστᾰ́τᾱς stoikheiōdestắtās	στοιχειωδέστᾰτᾰ stoikheiōdéstătă
Vocative	στοιχειωδέστᾰτε stoikheiōdéstăte	στοιχειωδεστᾰ́τη stoikheiōdestắtē	στοιχειωδέστᾰτον stoikheiōdéstăton	στοιχειωδεστᾰ́τω stoikheiōdestắtō	στοιχειωδεστᾰ́τᾱ stoikheiōdestắtā	στοιχειωδεστᾰ́τω stoikheiōdestắtō	στοιχειωδέστᾰτοι stoikheiōdéstătoi	στοιχειωδέστᾰται stoikheiōdéstătai	στοιχειωδέστᾰτᾰ stoikheiōdéstătă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	στοιχειωδέστᾰτᾰ stoikheiōdéstătă			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

‹στοιχειωδέστατος› s.v. «στοιχειώδης» on page 1,433/1 of Liddell & Scott’s Greek–English Lexicon (8th ed., 1897), Oxford: At the Clarendon Press