στονόεις

Ancient Greek

Etymology

From στόνος (stónos) +‎ -εις (-eis), thus literally “causing groans or sighs”.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /sto.nó.eːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /stoˈno.is/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /stoˈno.is/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /stoˈno.is/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /stoˈno.is/

Adjective

στονόεις • (stonóeis) m (feminine στονόεσσᾰ, neuter στονόεν); first/second declension

mournful, sad, wretched

Declension

First and third declension of στονόεις; στονόεσσᾰ; στονόεν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	στονόεις stonóeis	στονόεσσᾰ stonóessă	στονόεν stonóen	στονόεντε stonóente	στονοέσσᾱ stonoéssā	στονόεντε stonóente	στονόεντες stonóentes	στονόεσσαι stonóessai	στονόεντᾰ stonóentă
Genitive	στονόεντος stonóentos	στονοέσσης stonoéssēs	στονόεντος stonóentos	στονοέντοιν stonoéntoin	στονοέσσαιν stonoéssain	στονοέντοιν stonoéntoin	στονοέντων stonoéntōn	στονοεσσῶν stonoessôn	στονοέντων stonoéntōn
Dative	στονόεντῐ stonóentĭ	στονοέσσῃ stonoéssēi	στονόεντῐ stonóentĭ	στονοέντοιν stonoéntoin	στονοέσσαιν stonoéssain	στονοέντοιν stonoéntoin	στονόεισῐ / στονόεισῐν stonóeisĭ(n)	στονοέσσαις stonoéssais	στονόεισῐ / στονόεισῐν stonóeisĭ(n)
Accusative	στονόεντᾰ stonóentă	στονόεσσᾰν stonóessăn	στονόεν stonóen	στονόεντε stonóente	στονοέσσᾱ stonoéssā	στονόεντε stonóente	στονόεντᾰς stonóentăs	στονοέσσᾱς stonoéssās	στονόεντᾰ stonóentă
Vocative	στονόεν stonóen	στονόεσσᾰ stonóessă	στονόεν stonóen	στονόεντε stonóente	στονοέσσᾱ stonoéssā	στονόεντε stonóente	στονόεντες stonóentes	στονόεσσαι stonóessai	στονόεντᾰ stonóentă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	στονόεν stonóen			στονοέστερος stonoésteros			στονοέστᾰτος stonoéstătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Further reading