στυππεῖον

Ancient Greek

There are no known cognates. Furnée compares the word with τοπεῖον (topeîon, “rope”). According to Beekes the noun is probably from Pre-Greek.

στυππεῖον • (stuppeîon) n (genitive στυππείου); second declension

Second declension of τὸ στυππεῖον; τοῦ στυππείου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ στυππεῖον tò stuppeîon	τὼ στυππείω tṑ stuppeíō	τᾰ̀ στυππεῖᾰ tằ stuppeîă
Genitive	τοῦ στυππείου toû stuppeíou	τοῖν στυππείοιν toîn stuppeíoin	τῶν στυππείων tôn stuppeíōn
Dative	τῷ στυππείῳ tōî stuppeíōi	τοῖν στυππείοιν toîn stuppeíoin	τοῖς στυππείοις toîs stuppeíois
Accusative	τὸ στυππεῖον tò stuppeîon	τὼ στυππείω tṑ stuppeíō	τᾰ̀ στυππεῖᾰ tằ stuppeîă
Vocative	στυππεῖον stuppeîon	στυππείω stuppeíō	στυππεῖᾰ stuppeîă
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.