συγκατοικέω
Ancient Greek
Etymology
From συν- (sun-, “with”) + κατοικέω (katoikéō, “inhabit, dwell”)
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /syŋ.ka.toi̯.ké.ɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /syŋ.ka.tyˈke.o/
- (4th CE Koine) IPA(key): /syŋ.ɡa.tyˈce.o/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /syŋ.ɡa.tyˈce.o/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /siŋ.ɡa.tiˈce.o/
Verb
συγκᾰτοικέω • (sunkătoikéō)
- to dwell with one
Inflection
Present: συγκᾰτοικέω, συγκᾰτοικέομαι (Uncontracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | συγκᾰτοικέω | συγκᾰτοικέεις | συγκᾰτοικέει | συγκᾰτοικέετον | συγκᾰτοικέετον | συγκᾰτοικέομεν | συγκᾰτοικέετε | συγκᾰτοικέουσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | συγκᾰτοικέω | συγκᾰτοικέῃς | συγκᾰτοικέῃ | συγκᾰτοικέητον | συγκᾰτοικέητον | συγκᾰτοικέωμεν | συγκᾰτοικέητε | συγκᾰτοικέωσῐ(ν) | |||||
| optative | συγκᾰτοικέοιμῐ | συγκᾰτοικέοις | συγκᾰτοικέοι | συγκᾰτοικέοιτον | συγκᾰτοικεοίτην | συγκᾰτοικέοιμεν | συγκᾰτοικέοιτε | συγκᾰτοικέοιεν | |||||
| imperative | συγκᾰτοίκεε | συγκᾰτοικεέτω | συγκᾰτοικέετον | συγκᾰτοικεέτων | συγκᾰτοικέετε | συγκᾰτοικεόντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | συγκᾰτοικέομαι | συγκᾰτοικέῃ / συγκᾰτοικέει | συγκᾰτοικέεται | συγκᾰτοικέεσθον | συγκᾰτοικέεσθον | συγκᾰτοικεόμεθᾰ | συγκᾰτοικέεσθε | συγκᾰτοικέονται | ||||
| subjunctive | συγκᾰτοικέωμαι | συγκᾰτοικέῃ | συγκᾰτοικέηται | συγκᾰτοικέησθον | συγκᾰτοικέησθον | συγκᾰτοικεώμεθᾰ | συγκᾰτοικέησθε | συγκᾰτοικέωνται | |||||
| optative | συγκᾰτοικεοίμην | συγκᾰτοικέοιο | συγκᾰτοικέοιτο | συγκᾰτοικέοισθον | συγκᾰτοικεοίσθην | συγκᾰτοικεοίμεθᾰ | συγκᾰτοικέοισθε | συγκᾰτοικέοιντο | |||||
| imperative | συγκᾰτοικέου | συγκᾰτοικεέσθω | συγκᾰτοικέεσθον | συγκᾰτοικεέσθων | συγκᾰτοικέεσθε | συγκᾰτοικεέσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | συγκᾰτοικέειν | συγκᾰτοικέεσθαι | |||||||||||
| participle | m | συγκᾰτοικέων | συγκᾰτοικεόμενος | ||||||||||
| f | συγκᾰτοικέουσᾰ | συγκᾰτοικεομένη | |||||||||||
| n | συγκᾰτοικέον | συγκᾰτοικεόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Present: συγκᾰτοικῶ, συγκᾰτοικοῦμαι (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | συγκᾰτοικῶ | συγκᾰτοικεῖς | συγκᾰτοικεῖ | συγκᾰτοικεῖτον | συγκᾰτοικεῖτον | συγκᾰτοικοῦμεν | συγκᾰτοικεῖτε | συγκᾰτοικοῦσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | συγκᾰτοικῶ | συγκᾰτοικῇς | συγκᾰτοικῇ | συγκᾰτοικῆτον | συγκᾰτοικῆτον | συγκᾰτοικῶμεν | συγκᾰτοικῆτε | συγκᾰτοικῶσῐ(ν) | |||||
| optative | συγκᾰτοικοίην / συγκᾰτοικοῖμῐ | συγκᾰτοικοίης / συγκᾰτοικοῖς | συγκᾰτοικοίη / συγκᾰτοικοῖ | συγκᾰτοικοῖτον / συγκᾰτοικοίητον | συγκᾰτοικοίτην / συγκᾰτοικοιήτην | συγκᾰτοικοῖμεν / συγκᾰτοικοίημεν | συγκᾰτοικοῖτε / συγκᾰτοικοίητε | συγκᾰτοικοῖεν / συγκᾰτοικοίησᾰν | |||||
| imperative | συγκᾰτοίκει | συγκᾰτοικείτω | συγκᾰτοικεῖτον | συγκᾰτοικείτων | συγκᾰτοικεῖτε | συγκᾰτοικούντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | συγκᾰτοικοῦμαι | συγκᾰτοικεῖ, συγκᾰτοικῇ |
συγκᾰτοικεῖται | συγκᾰτοικεῖσθον | συγκᾰτοικεῖσθον | συγκᾰτοικούμεθᾰ | συγκᾰτοικεῖσθε | συγκᾰτοικοῦνται | ||||
| subjunctive | συγκᾰτοικῶμαι | συγκᾰτοικῇ | συγκᾰτοικῆται | συγκᾰτοικῆσθον | συγκᾰτοικῆσθον | συγκᾰτοικώμεθᾰ | συγκᾰτοικῆσθε | συγκᾰτοικῶνται | |||||
| optative | συγκᾰτοικοίμην | συγκᾰτοικοῖο | συγκᾰτοικοῖτο | συγκᾰτοικοῖσθον | συγκᾰτοικοίσθην | συγκᾰτοικοίμεθᾰ | συγκᾰτοικοῖσθε | συγκᾰτοικοῖντο | |||||
| imperative | συγκᾰτοικοῦ | συγκᾰτοικείσθω | συγκᾰτοικεῖσθον | συγκᾰτοικείσθων | συγκᾰτοικεῖσθε | συγκᾰτοικείσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | συγκᾰτοικεῖν | συγκᾰτοικεῖσθαι | |||||||||||
| participle | m | συγκᾰτοικῶν | συγκᾰτοικούμενος | ||||||||||
| f | συγκᾰτοικοῦσᾰ | συγκᾰτοικουμένη | |||||||||||
| n | συγκᾰτοικοῦν | συγκᾰτοικούμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Imperfect: συγκᾰτῴκεον, συγκᾰτῳκεόμην (Uncontracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | συγκᾰτῴκεον | συγκᾰτῴκεες | συγκᾰτῴκεε(ν) | συγκᾰτῳκέετον | συγκᾰτῳκεέτην | συγκᾰτῳκέομεν | συγκᾰτῳκέετε | συγκᾰτῴκεον | ||||
| middle/ passive |
indicative | συγκᾰτῳκεόμην | συγκᾰτῳκέου | συγκᾰτῳκέετο | συγκᾰτῳκέεσθον | συγκᾰτῳκεέσθην | συγκᾰτῳκεόμεθᾰ | συγκᾰτῳκέεσθε | συγκᾰτῳκέοντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Imperfect: συγκᾰτῴκουν, συγκᾰτῳκούμην (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | συγκᾰτῴκουν | συγκᾰτῴκεις | συγκᾰτῴκει | συγκᾰτῳκεῖτον | συγκᾰτῳκείτην | συγκᾰτῳκοῦμεν | συγκᾰτῳκεῖτε | συγκᾰτῴκουν | ||||
| middle/ passive |
indicative | συγκᾰτῳκούμην | συγκᾰτῳκοῦ | συγκᾰτῳκεῖτο | συγκᾰτῳκεῖσθον | συγκᾰτῳκείσθην | συγκᾰτῳκούμεθᾰ | συγκᾰτῳκεῖσθε | συγκᾰτῳκοῦντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Future: συγκᾰτοικήσω, συγκᾰτοικήσομαι, συγκᾰτοικηθήσομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | συγκᾰτοικήσω | συγκᾰτοικήσεις | συγκᾰτοικήσει | συγκᾰτοικήσετον | συγκᾰτοικήσετον | συγκᾰτοικήσομεν | συγκᾰτοικήσετε | συγκᾰτοικήσουσῐ(ν) | ||||
| optative | συγκᾰτοικήσοιμῐ | συγκᾰτοικήσοις | συγκᾰτοικήσοι | συγκᾰτοικήσοιτον | συγκᾰτοικησοίτην | συγκᾰτοικήσοιμεν | συγκᾰτοικήσοιτε | συγκᾰτοικήσοιεν | |||||
| middle | indicative | συγκᾰτοικήσομαι | συγκᾰτοικήσῃ / συγκᾰτοικήσει | συγκᾰτοικήσεται | συγκᾰτοικήσεσθον | συγκᾰτοικήσεσθον | συγκᾰτοικησόμεθᾰ | συγκᾰτοικήσεσθε | συγκᾰτοικήσονται | ||||
| optative | συγκᾰτοικησοίμην | συγκᾰτοικήσοιο | συγκᾰτοικήσοιτο | συγκᾰτοικήσοισθον | συγκᾰτοικησοίσθην | συγκᾰτοικησοίμεθᾰ | συγκᾰτοικήσοισθε | συγκᾰτοικήσοιντο | |||||
| passive | indicative | συγκᾰτοικηθήσομαι | συγκᾰτοικηθήσῃ | συγκᾰτοικηθήσεται | συγκᾰτοικηθήσεσθον | συγκᾰτοικηθήσεσθον | συγκᾰτοικηθησόμεθᾰ | συγκᾰτοικηθήσεσθε | συγκᾰτοικηθήσονται | ||||
| optative | συγκᾰτοικηθησοίμην | συγκᾰτοικηθήσοιο | συγκᾰτοικηθήσοιτο | συγκᾰτοικηθήσοισθον | συγκᾰτοικηθησοίσθην | συγκᾰτοικηθησοίμεθᾰ | συγκᾰτοικηθήσοισθε | συγκᾰτοικηθήσοιντο | |||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | συγκᾰτοικήσειν | συγκᾰτοικήσεσθαι | συγκᾰτοικηθήσεσθαι | ||||||||||
| participle | m | συγκᾰτοικήσων | συγκᾰτοικησόμενος | συγκᾰτοικηθησόμενος | |||||||||
| f | συγκᾰτοικήσουσᾰ | συγκᾰτοικησομένη | συγκᾰτοικηθησομένη | ||||||||||
| n | συγκᾰτοικῆσον | συγκᾰτοικησόμενον | συγκᾰτοικηθησόμενον | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Aorist: συγκᾰτῴκησᾰ, συγκᾰτῳκησᾰ́μην, συγκᾰτῳκήθην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | συγκᾰτῴκησᾰ | συγκᾰτῴκησᾰς | συγκᾰτῴκησε(ν) | συγκᾰτῳκήσᾰτον | συγκᾰτῳκησᾰ́την | συγκᾰτῳκήσᾰμεν | συγκᾰτῳκήσᾰτε | συγκᾰτῴκησᾰν | ||||
| subjunctive | συγκᾰτοικήσω | συγκᾰτοικήσῃς | συγκᾰτοικήσῃ | συγκᾰτοικήσητον | συγκᾰτοικήσητον | συγκᾰτοικήσωμεν | συγκᾰτοικήσητε | συγκᾰτοικήσωσῐ(ν) | |||||
| optative | συγκᾰτοικήσαιμῐ | συγκᾰτοικήσειᾰς / συγκᾰτοικήσαις | συγκᾰτοικήσειε(ν) / συγκᾰτοικήσαι | συγκᾰτοικήσαιτον | συγκᾰτοικησαίτην | συγκᾰτοικήσαιμεν | συγκᾰτοικήσαιτε | συγκᾰτοικήσειᾰν / συγκᾰτοικήσαιεν | |||||
| imperative | συγκᾰτοίκησον | συγκᾰτοικησᾰ́τω | συγκᾰτοικήσᾰτον | συγκᾰτοικησᾰ́των | συγκᾰτοικήσᾰτε | συγκᾰτοικησᾰ́ντων | |||||||
| middle | indicative | συγκᾰτῳκησᾰ́μην | συγκᾰτῳκήσω | συγκᾰτῳκήσᾰτο | συγκᾰτῳκήσᾰσθον | συγκᾰτῳκησᾰ́σθην | συγκᾰτῳκησᾰ́μεθᾰ | συγκᾰτῳκήσᾰσθε | συγκᾰτῳκήσᾰντο | ||||
| subjunctive | συγκᾰτοικήσωμαι | συγκᾰτοικήσῃ | συγκᾰτοικήσηται | συγκᾰτοικήσησθον | συγκᾰτοικήσησθον | συγκᾰτοικησώμεθᾰ | συγκᾰτοικήσησθε | συγκᾰτοικήσωνται | |||||
| optative | συγκᾰτοικησαίμην | συγκᾰτοικήσαιο | συγκᾰτοικήσαιτο | συγκᾰτοικήσαισθον | συγκᾰτοικησαίσθην | συγκᾰτοικησαίμεθᾰ | συγκᾰτοικήσαισθε | συγκᾰτοικήσαιντο | |||||
| imperative | συγκᾰτοίκησαι | συγκᾰτοικησᾰ́σθω | συγκᾰτοικήσᾰσθον | συγκᾰτοικησᾰ́σθων | συγκᾰτοικήσᾰσθε | συγκᾰτοικησᾰ́σθων | |||||||
| passive | indicative | συγκᾰτῳκήθην | συγκᾰτῳκήθης | συγκᾰτῳκήθη | συγκᾰτῳκήθητον | συγκᾰτῳκηθήτην | συγκᾰτῳκήθημεν | συγκᾰτῳκήθητε | συγκᾰτῳκήθησᾰν | ||||
| subjunctive | συγκᾰτοικηθῶ | συγκᾰτοικηθῇς | συγκᾰτοικηθῇ | συγκᾰτοικηθῆτον | συγκᾰτοικηθῆτον | συγκᾰτοικηθῶμεν | συγκᾰτοικηθῆτε | συγκᾰτοικηθῶσῐ(ν) | |||||
| optative | συγκᾰτοικηθείην | συγκᾰτοικηθείης | συγκᾰτοικηθείη | συγκᾰτοικηθεῖτον / συγκᾰτοικηθείητον | συγκᾰτοικηθείτην / συγκᾰτοικηθειήτην | συγκᾰτοικηθεῖμεν / συγκᾰτοικηθείημεν | συγκᾰτοικηθεῖτε / συγκᾰτοικηθείητε | συγκᾰτοικηθεῖεν / συγκᾰτοικηθείησᾰν | |||||
| imperative | συγκᾰτοικήθητῐ | συγκᾰτοικηθήτω | συγκᾰτοικήθητον | συγκᾰτοικηθήτων | συγκᾰτοικήθητε | συγκᾰτοικηθέντων | |||||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | συγκᾰτοικῆσαι | συγκᾰτοικήσᾰσθαι | συγκᾰτοικηθῆναι | ||||||||||
| participle | m | συγκᾰτοικήσᾱς | συγκᾰτοικησᾰ́μενος | συγκᾰτοικηθείς | |||||||||
| f | συγκᾰτοικήσᾱσᾰ | συγκᾰτοικησᾰμένη | συγκᾰτοικηθεῖσᾰ | ||||||||||
| n | συγκᾰτοικῆσᾰν | συγκᾰτοικησᾰ́μενον | συγκᾰτοικηθέν | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Perfect: συγκᾰτῴκηκᾰ, συγκᾰτῴκημαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | συγκᾰτῴκηκᾰ | συγκᾰτῴκηκᾰς | συγκᾰτῴκηκε(ν) | συγκᾰτῳκήκᾰτον | συγκᾰτῳκήκᾰτον | συγκᾰτῳκήκᾰμεν | συγκᾰτῳκήκᾰτε | συγκᾰτῳκήκᾱσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | συγκᾰτῳκήκω | συγκᾰτῳκήκῃς | συγκᾰτῳκήκῃ | συγκᾰτῳκήκητον | συγκᾰτῳκήκητον | συγκᾰτῳκήκωμεν | συγκᾰτῳκήκητε | συγκᾰτῳκήκωσῐ(ν) | |||||
| optative | συγκᾰτῳκήκοιμῐ / συγκᾰτῳκηκοίην | συγκᾰτῳκήκοις / συγκᾰτῳκηκοίης | συγκᾰτῳκήκοι / συγκᾰτῳκηκοίη | συγκᾰτῳκήκοιτον | συγκᾰτῳκηκοίτην | συγκᾰτῳκήκοιμεν | συγκᾰτῳκήκοιτε | συγκᾰτῳκήκοιεν | |||||
| imperative | συγκᾰτῴκηκε | συγκᾰτῳκηκέτω | συγκᾰτῳκήκετον | συγκᾰτῳκηκέτων | συγκᾰτῳκήκετε | συγκᾰτῳκηκόντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | συγκᾰτῴκημαι | συγκᾰτῴκησαι | συγκᾰτῴκηται | συγκᾰτῴκησθον | συγκᾰτῴκησθον | συγκᾰτῳκήμεθᾰ | συγκᾰτῴκησθε | συγκᾰτῴκηνται | ||||
| subjunctive | συγκᾰτῳκημένος ὦ | συγκᾰτῳκημένος ᾖς | συγκᾰτῳκημένος ᾖ | συγκᾰτῳκημένω ἦτον | συγκᾰτῳκημένω ἦτον | συγκᾰτῳκημένοι ὦμεν | συγκᾰτῳκημένοι ἦτε | συγκᾰτῳκημένοι ὦσῐ(ν) | |||||
| optative | συγκᾰτῳκημένος εἴην | συγκᾰτῳκημένος εἴης | συγκᾰτῳκημένος εἴη | συγκᾰτῳκημένω εἴητον / εἶτον | συγκᾰτῳκημένω εἰήτην / εἴτην | συγκᾰτῳκημένοι εἴημεν / εἶμεν | συγκᾰτῳκημένοι εἴητε / εἶτε | συγκᾰτῳκημένοι εἴησᾰν / εἶεν | |||||
| imperative | συγκᾰτῴκησο | συγκᾰτῳκήσθω | συγκᾰτῴκησθον | συγκᾰτῳκήσθων | συγκᾰτῴκησθε | συγκᾰτῳκήσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | συγκᾰτῳκηκέναι | συγκᾰτῳκῆσθαι | |||||||||||
| participle | m | συγκᾰτῳκηκώς | συγκᾰτῳκημένος | ||||||||||
| f | συγκᾰτῳκηκυῖᾰ | συγκᾰτῳκημένη | |||||||||||
| n | συγκᾰτῳκηκός | συγκᾰτῳκημένον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Pluperfect: συγκᾰτῳκήκειν / συγκᾰτῳκήκη, συγκᾰτῳκήμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | συγκᾰτῳκήκειν / συγκᾰτῳκήκη | συγκᾰτῳκήκεις / συγκᾰτῳκήκης | συγκᾰτῳκήκει(ν) | συγκᾰτῳκήκετον | συγκᾰτῳκηκέτην | συγκᾰτῳκήκεμεν | συγκᾰτῳκήκετε | συγκᾰτῳκήκεσᾰν | ||||
| middle/ passive |
indicative | συγκᾰτῳκήμην | συγκᾰτῴκησο | συγκᾰτῴκητο | συγκᾰτῴκησθον | συγκᾰτῳκήσθην | συγκᾰτῳκήμεθᾰ | συγκᾰτῴκησθε | συγκᾰτῴκηντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Further reading
- “συγκατοικέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press