συγκόπτομαι

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kóp.to.mai̯/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋˈkop.to.mɛ/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋˈɡop.to.mɛ/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋˈɡop.to.me/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋˈɡop.to.me/

Verb

σῠγκόπτομαι • (sŭnkóptomai)

first-person singular present mediopassive indicative of σῠγκόπτω (sŭnkóptō)

Greek

Pronunciation

IPA^(key): /siŋˈɡo.pto.me/
Hyphenation: συ‧γκό‧πτο‧μαι
Old Hyphenation: συγ‧κό‧πτο‧μαι
Homophone: συγκόπτομε (sygkóptome)

Verb

συγκόπτομαι • (sygkóptomai) passive (past συγκόπηκα, active συγκόπτω)

to be shortened

Conjugation

for this verb's full conjugation see the active form