συναιρέσει

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /sy.nai̯.ré.seː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sy.nɛˈre.si/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /sy.nɛˈre.si/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sy.neˈre.si/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.neˈre.si/

Noun

σῠναιρέσει • (sŭnairései) f

dative singular of σῠναίρεσῐς (sŭnaíresĭs)
nominative/accusative/vocative dual of σῠναίρεσῐς (sŭnaíresĭs)

Descendants

Latin: synaeresī