συναλιζόμενος

Ancient Greek

Etymology

From σῠνᾱλῐ́ζω (sŭnālĭ́zō, “bring together, collect, assemble”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /sy.naː.liz.dó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sy.na.liˈzo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /sy.na.liˈzo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sy.na.liˈzo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.na.liˈzo.me.nos/

Participle

σῠνᾱλῐζόμενος • (sŭnālĭzómenos)

present middle/passive indicative participle of σῠνᾱλῐ́ζω (sŭnālĭ́zō)
- New Testament, Acts of the Apostles 1:4 :
  καὶ συναλιζόμενος παρήγγειλεν αὐτοῖς ἀπὸ Ἱεροσολύμων μὴ χωρίζεσθαι, ἀλλὰ περιμένειν τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρὸς ἣν ἠκούσατέ μου
  kaì sunalizómenos parḗngeilen autoîs apò Hierosolúmōn mḕ khōrízesthai, allà periménein tḕn epangelían toû patròs hḕn ēkoúsaté mou
  1611 translation by the King James Bible
  And, being assembled together with them, commanded them that they should not depart from Jerusalem, but wait for the promise of the Father, which, saith he, ye have heard of me.

Declension

First and second declension of σῠνᾱλῐζόμενος; σῠνᾱλῐζομένη; σῠνᾱλῐζόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σῠνᾱλῐζόμενος sŭnālĭzómenos	σῠνᾱλῐζομένη sŭnālĭzoménē	σῠνᾱλῐζόμενον sŭnālĭzómenon	σῠνᾱλῐζομένω sŭnālĭzoménō	σῠνᾱλῐζομένᾱ sŭnālĭzoménā	σῠνᾱλῐζομένω sŭnālĭzoménō	σῠνᾱλῐζόμενοι sŭnālĭzómenoi	σῠνᾱλῐζόμεναι sŭnālĭzómenai	σῠνᾱλῐζόμενᾰ sŭnālĭzómenă
Genitive	σῠνᾱλῐζομένου sŭnālĭzoménou	σῠνᾱλῐζομένης sŭnālĭzoménēs	σῠνᾱλῐζομένου sŭnālĭzoménou	σῠνᾱλῐζομένοιν sŭnālĭzoménoin	σῠνᾱλῐζομέναιν sŭnālĭzoménain	σῠνᾱλῐζομένοιν sŭnālĭzoménoin	σῠνᾱλῐζομένων sŭnālĭzoménōn	σῠνᾱλῐζομένων sŭnālĭzoménōn	σῠνᾱλῐζομένων sŭnālĭzoménōn
Dative	σῠνᾱλῐζομένῳ sŭnālĭzoménōi	σῠνᾱλῐζομένῃ sŭnālĭzoménēi	σῠνᾱλῐζομένῳ sŭnālĭzoménōi	σῠνᾱλῐζομένοιν sŭnālĭzoménoin	σῠνᾱλῐζομέναιν sŭnālĭzoménain	σῠνᾱλῐζομένοιν sŭnālĭzoménoin	σῠνᾱλῐζομένοις sŭnālĭzoménois	σῠνᾱλῐζομέναις sŭnālĭzoménais	σῠνᾱλῐζομένοις sŭnālĭzoménois
Accusative	σῠνᾱλῐζόμενον sŭnālĭzómenon	σῠνᾱλῐζομένην sŭnālĭzoménēn	σῠνᾱλῐζόμενον sŭnālĭzómenon	σῠνᾱλῐζομένω sŭnālĭzoménō	σῠνᾱλῐζομένᾱ sŭnālĭzoménā	σῠνᾱλῐζομένω sŭnālĭzoménō	σῠνᾱλῐζομένους sŭnālĭzoménous	σῠνᾱλῐζομένᾱς sŭnālĭzoménās	σῠνᾱλῐζόμενᾰ sŭnālĭzómenă
Vocative	σῠνᾱλῐζόμενε sŭnālĭzómene	σῠνᾱλῐζομένη sŭnālĭzoménē	σῠνᾱλῐζόμενον sŭnālĭzómenon	σῠνᾱλῐζομένω sŭnālĭzoménō	σῠνᾱλῐζομένᾱ sŭnālĭzoménā	σῠνᾱλῐζομένω sŭnālĭzoménō	σῠνᾱλῐζόμενοι sŭnālĭzómenoi	σῠνᾱλῐζόμεναι sŭnālĭzómenai	σῠνᾱλῐζόμενᾰ sŭnālĭzómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	—			—			σῠνᾱλῐζομενώτᾰτος sŭnālĭzomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Participle

Declension

Further reading