συναφής

Ancient Greek

From συν- (sun-, “with”) +‎ ἁφή (haphḗ, “grip”, noun) +‎ -ής (-ḗs, adjective suffix).

συναφής • (sunaphḗs) m or f (neuter συναφές); third declension

Third declension of συναφής; συναφές (contracted, Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	συναφής sunaphḗs	συναφές sunaphés	συναφεῖ sunapheî	συναφεῖ sunapheî	συναφεῖς sunapheîs	συναφῆ sunaphê
Genitive	συναφοῦς sunaphoûs	συναφοῦς sunaphoûs	συναφοῖν sunaphoîn	συναφοῖν sunaphoîn	συναφῶν sunaphôn	συναφῶν sunaphôn
Dative	συναφεῖ sunapheî	συναφεῖ sunapheî	συναφοῖν sunaphoîn	συναφοῖν sunaphoîn	συναφέσῐ / συναφέσῐν sunaphésĭ(n)	συναφέσῐ / συναφέσῐν sunaphésĭ(n)
Accusative	συναφῆ sunaphê	συναφές sunaphés	συναφεῖ sunapheî	συναφεῖ sunapheî	συναφεῖς sunapheîs	συναφῆ sunaphê
Vocative	συναφές sunaphés	συναφές sunaphés	συναφεῖ sunapheî	συναφεῖ sunapheî	συναφεῖς sunapheîs	συναφῆ sunaphê
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	συναφῶς sunaphôs		συναφέστερος sunaphésteros		συναφέστᾰτος sunaphéstătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

“συναφής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
συναφής in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

συναφής • (synafís) m or f (neuter συναφές)