συνωμοτώ

Greek

Pronunciation

  • IPA(key): /si.no.moˈto/
  • Hyphenation: συ‧νω‧μο‧τώ

Verb

συνωμοτώ • (synomotó) (past συνωμότησα, passive —)

  1. to conspire, to collude

Conjugation

συνωμοτώ   (active forms only)
Active voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤
1 sg συνωμοτήσω
2 sg συνωμοτείς συνωμοτήσεις
3 sg συνωμοτεί συνωμοτήσει
1 pl συνωμοτούμε συνωμοτήσουμε, [-ομε]
2 pl συνωμοτείτε συνωμοτήσετε
3 pl συνωμοτούν(ε) συνωμοτήσουν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤
1 sg συνωμοτούσα συνωμότησα
2 sg συνωμοτούσες συνωμότησες
3 sg συνωμοτούσε συνωμότησε
1 pl συνωμοτούσαμε συνωμοτήσαμε
2 pl συνωμοτούσατε συνωμοτήσατε
3 pl συνωμοτούσαν(ε) συνωμότησαν, συνωμοτήσαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤
1 sg θα ➤ θα συνωμοτήσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα συνωμοτείς, … θα συνωμοτήσεις, …
Perfect aspect ➤
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … συνωμοτήσει  
Past perfect ➤   είχα, είχες, … συνωμοτήσει  
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … συνωμοτήσει  
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg — συνωμότησε
2 pl συνωμοτείτε συνωμοτήστε
Other forms
Active present participle ➤   συνωμοτώντας ➤
Active perfect participle ➤   έχοντας συνωμοτήσει ➤
Passive perfect participle ➤ —
Nonfinite form ➤   συνωμοτήσει
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
  • see: συνωμότης m (synomótis, “conspirator”)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.