σφαλερός

Ancient Greek

Etymology

From σφάλλω (sphállō) +‎ -ρός (-rós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /spʰa.le.rós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /spʰa.leˈros/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /sɸa.leˈros/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sfa.leˈros/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sfa.leˈros/

Adjective

σφᾰλερός • (sphălerós) m (feminine σφᾰλερᾱ́, neuter σφᾰλερόν); first/second declension

slippery, perilous, likely to make one stumble
ready to fall, tottering, reeling

Inflection

First and second declension of σφᾰλερός; σφᾰλερᾱ́; σφᾰλερόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σφᾰλερός sphălerós	σφᾰλερᾱ́ sphălerā́	σφᾰλερόν sphălerón	σφᾰλερώ sphălerṓ	σφᾰλερᾱ́ sphălerā́	σφᾰλερώ sphălerṓ	σφᾰλεροί sphăleroí	σφᾰλεραί sphăleraí	σφᾰλερᾰ́ sphălerắ
Genitive	σφᾰλεροῦ sphăleroû	σφᾰλερᾶς sphălerâs	σφᾰλεροῦ sphăleroû	σφᾰλεροῖν sphăleroîn	σφᾰλεραῖν sphăleraîn	σφᾰλεροῖν sphăleroîn	σφᾰλερῶν sphălerôn	σφᾰλερῶν sphălerôn	σφᾰλερῶν sphălerôn
Dative	σφᾰλερῷ sphălerōî	σφᾰλερᾷ sphălerāî	σφᾰλερῷ sphălerōî	σφᾰλεροῖν sphăleroîn	σφᾰλεραῖν sphăleraîn	σφᾰλεροῖν sphăleroîn	σφᾰλεροῖς sphăleroîs	σφᾰλεραῖς sphăleraîs	σφᾰλεροῖς sphăleroîs
Accusative	σφᾰλερόν sphălerón	σφᾰλερᾱ́ν sphălerā́n	σφᾰλερόν sphălerón	σφᾰλερώ sphălerṓ	σφᾰλερᾱ́ sphălerā́	σφᾰλερώ sphălerṓ	σφᾰλερούς sphăleroús	σφᾰλερᾱ́ς sphălerā́s	σφᾰλερᾰ́ sphălerắ
Vocative	σφᾰλερέ sphăleré	σφᾰλερᾱ́ sphălerā́	σφᾰλερόν sphălerón	σφᾰλερώ sphălerṓ	σφᾰλερᾱ́ sphălerā́	σφᾰλερώ sphălerṓ	σφᾰλεροί sphăleroí	σφᾰλεραί sphăleraí	σφᾰλερᾰ́ sphălerắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σφᾰλερῶς sphălerôs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading