σφονδύλιον
Ancient Greek
Alternative forms
- σπονδύλιον (spondúlion)
Etymology
From σφόνδυλος (sphóndulos, “vertebra; whorl”) + -ιον (-ion, diminutive suffix).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /spʰon.dý.li.on/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /spʰonˈdy.li.on/
- (4th CE Koine) IPA(key): /sɸonˈdy.li.on/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /sfonˈdy.li.on/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /sfonˈdi.li.on/
Noun
σφονδῠ́λῐον • (sphondŭ́lĭon) n (genitive σφονδῠλῐ́ου); second declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ σφονδῠ́λῐον tò sphondŭ́lĭon |
τὼ σφονδῠλῐ́ω tṑ sphondŭlĭ́ō |
τᾰ̀ σφονδῠ́λῐᾰ tằ sphondŭ́lĭă | ||||||||||
| Genitive | τοῦ σφονδῠλῐ́ου toû sphondŭlĭ́ou |
τοῖν σφονδῠλῐ́οιν toîn sphondŭlĭ́oin |
τῶν σφονδῠλῐ́ων tôn sphondŭlĭ́ōn | ||||||||||
| Dative | τῷ σφονδῠλῐ́ῳ tōî sphondŭlĭ́ōi |
τοῖν σφονδῠλῐ́οιν toîn sphondŭlĭ́oin |
τοῖς σφονδῠλῐ́οις toîs sphondŭlĭ́ois | ||||||||||
| Accusative | τὸ σφονδῠ́λῐον tò sphondŭ́lĭon |
τὼ σφονδῠλῐ́ω tṑ sphondŭlĭ́ō |
τᾰ̀ σφονδῠ́λῐᾰ tằ sphondŭ́lĭă | ||||||||||
| Vocative | σφονδῠ́λῐον sphondŭ́lĭon |
σφονδῠλῐ́ω sphondŭlĭ́ō |
σφονδῠ́λῐᾰ sphondŭ́lĭă | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Descendants
- → Latin: sphondylium
Further reading
- “σφονδύλιον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- σφονδύλιον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette