σχησάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /skʰɛː.sá.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /skʰe̝ˈsa.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /sçiˈsa.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sçiˈsa.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sçiˈsa.me.nos/

Participle

σχησάμενος • (skhēsámenos) m (feminine σχησᾰμένη, neuter σχησᾰ́μενον); first/third declension

aorist middle participle of ἔχω (ékhō)

Inflection

First and second declension of σχησᾰ́μενος; σχησᾰμένη; σχησᾰ́μενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σχησᾰ́μενος skhēsắmenos	σχησᾰμένη skhēsăménē	σχησᾰ́μενον skhēsắmenon	σχησᾰμένω skhēsăménō	σχησᾰμένᾱ skhēsăménā	σχησᾰμένω skhēsăménō	σχησᾰ́μενοι skhēsắmenoi	σχησᾰ́μεναι skhēsắmenai	σχησᾰ́μενᾰ skhēsắmenă
Genitive	σχησᾰμένου skhēsăménou	σχησᾰμένης skhēsăménēs	σχησᾰμένου skhēsăménou	σχησᾰμένοιν skhēsăménoin	σχησᾰμέναιν skhēsăménain	σχησᾰμένοιν skhēsăménoin	σχησᾰμένων skhēsăménōn	σχησᾰμένων skhēsăménōn	σχησᾰμένων skhēsăménōn
Dative	σχησᾰμένῳ skhēsăménōi	σχησᾰμένῃ skhēsăménēi	σχησᾰμένῳ skhēsăménōi	σχησᾰμένοιν skhēsăménoin	σχησᾰμέναιν skhēsăménain	σχησᾰμένοιν skhēsăménoin	σχησᾰμένοις skhēsăménois	σχησᾰμέναις skhēsăménais	σχησᾰμένοις skhēsăménois
Accusative	σχησᾰ́μενον skhēsắmenon	σχησᾰμένην skhēsăménēn	σχησᾰ́μενον skhēsắmenon	σχησᾰμένω skhēsăménō	σχησᾰμένᾱ skhēsăménā	σχησᾰμένω skhēsăménō	σχησᾰμένους skhēsăménous	σχησᾰμένᾱς skhēsăménās	σχησᾰ́μενᾰ skhēsắmenă
Vocative	σχησᾰ́μενε skhēsắmene	σχησᾰμένη skhēsăménē	σχησᾰ́μενον skhēsắmenon	σχησᾰμένω skhēsăménō	σχησᾰμένᾱ skhēsăménā	σχησᾰμένω skhēsăménō	σχησᾰ́μενοι skhēsắmenoi	σχησᾰ́μεναι skhēsắmenai	σχησᾰ́μενᾰ skhēsắmenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σχησᾰμένως skhēsăménōs			σχησᾰμενώτερος skhēsămenṓteros			σχησᾰμενώτᾰτος skhēsămenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.