σχόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /skʰó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈskʰo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsxo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsxo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsxo.me.nos/

Participle

σχόμενος • (skhómenos) m (feminine σχομένη, neuter σχόμενον); first/second declension

aorist middle participle of ἔχω (ékhō)

Declension

First and second declension of σχόμενος; σχομένη; σχόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σχόμενος skhómenos	σχομένη skhoménē	σχόμενον skhómenon	σχομένω skhoménō	σχομένᾱ skhoménā	σχομένω skhoménō	σχόμενοι skhómenoi	σχόμεναι skhómenai	σχόμενᾰ skhómenă
Genitive	σχομένου skhoménou	σχομένης skhoménēs	σχομένου skhoménou	σχομένοιν skhoménoin	σχομέναιν skhoménain	σχομένοιν skhoménoin	σχομένων skhoménōn	σχομένων skhoménōn	σχομένων skhoménōn
Dative	σχομένῳ skhoménōi	σχομένῃ skhoménēi	σχομένῳ skhoménōi	σχομένοιν skhoménoin	σχομέναιν skhoménain	σχομένοιν skhoménoin	σχομένοις skhoménois	σχομέναις skhoménais	σχομένοις skhoménois
Accusative	σχόμενον skhómenon	σχομένην skhoménēn	σχόμενον skhómenon	σχομένω skhoménō	σχομένᾱ skhoménā	σχομένω skhoménō	σχομένους skhoménous	σχομένᾱς skhoménās	σχόμενᾰ skhómenă
Vocative	σχόμενε skhómene	σχομένη skhoménē	σχόμενον skhómenon	σχομένω skhoménō	σχομένᾱ skhoménā	σχομένω skhoménō	σχόμενοι skhómenoi	σχόμεναι skhómenai	σχόμενᾰ skhómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σχομένως skhoménōs			σχομενώτερος skhomenṓteros			σχομενώτᾰτος skhomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.