τακτικός

From τάσσω (tássō, “to arrange, to order”) +‎ -τικός (-tikós).

τᾰκτῐκός • (tăktĭkós) m (feminine τᾰκτῐκή, neuter τᾰκτῐκόν); first/second declension

1. fit for ordering or arranging, especially in war
   1. (substantive) a tactician
   2. (substantive) tactics
2. (generally) regulating
3. (of numbers) ordinal

• τακτική (taktikḗ)

• Greek: τακτικός (taktikós, “usual, regular, tactical”), ταχτικός (tachtikós)

• “τακτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “τακτικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• τακτικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • tactician idem, page 852.

• ταχτικός (tachtikós)

τακτικός • (taktikós) m (feminine τακτική, neuter τακτικό)

1. usual, regular
2. frequent, regular
3. tactical
4. (mathematics) ordinal

   Antonym: απόλυτος (apólytos)

   τακτικό αριθμητικό ― taktikó arithmitikó ― ordinal number

• τακτικά (taktiká, “regularly”, adverb)
• τακτική f (taktikí, “tactics”)

• τακτικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language