τεθνήκετον

Ancient Greek

Pronunciation

 

Participle

τεθνήκετον • (tethnḗketon)

  1. second-person dual perfect active imperative of θνῄσκω (thnēískō)

Conjugation

   Perfect: τέθνηκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τέθνηκᾰ τέθνηκᾰς τέθνηκε(ν) τεθνήκᾰτον τεθνήκᾰτον τεθνήκᾰμεν τεθνήκᾰτε τεθνήκᾱσῐ(ν)
subjunctive τεθνήκω τεθνήκῃς τεθνήκῃ τεθνήκητον τεθνήκητον τεθνήκωμεν τεθνήκητε τεθνήκωσῐ(ν)
optative τεθνήκοιμῐ / τεθνηκοίην τεθνήκοις / τεθνηκοίης τεθνήκοι / τεθνηκοίη τεθνήκοιτον τεθνηκοίτην τεθνήκοιμεν τεθνήκοιτε τεθνήκοιεν
imperative   τέθνηκε τεθνηκέτω τεθνήκετον τεθνηκέτων   τεθνήκετε τεθνηκόντων
active
infinitive τεθνηκέναι
participle m τεθνηκώς
f τεθνηκυῖᾰ
n τεθνηκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.