τειρόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /teː.ró.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tiˈro.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /tiˈro.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /tiˈro.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /tiˈro.me.nos/

Participle

τειρόμενος • (teirómenos) m (feminine τειρομένη, neuter τειρόμενον); first/second declension

present mediopassive participle of τείρω (teírō)

Declension

First and second declension of τειρόμενος; τειρομένη; τειρόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	τειρόμενος teirómenos	τειρομένη teiroménē	τειρόμενον teirómenon	τειρομένω teiroménō	τειρομένᾱ teiroménā	τειρομένω teiroménō	τειρόμενοι teirómenoi	τειρόμεναι teirómenai	τειρόμενᾰ teirómenă
Genitive	τειρομένου teiroménou	τειρομένης teiroménēs	τειρομένου teiroménou	τειρομένοιν teiroménoin	τειρομέναιν teiroménain	τειρομένοιν teiroménoin	τειρομένων teiroménōn	τειρομένων teiroménōn	τειρομένων teiroménōn
Dative	τειρομένῳ teiroménōi	τειρομένῃ teiroménēi	τειρομένῳ teiroménōi	τειρομένοιν teiroménoin	τειρομέναιν teiroménain	τειρομένοιν teiroménoin	τειρομένοις teiroménois	τειρομέναις teiroménais	τειρομένοις teiroménois
Accusative	τειρόμενον teirómenon	τειρομένην teiroménēn	τειρόμενον teirómenon	τειρομένω teiroménō	τειρομένᾱ teiroménā	τειρομένω teiroménō	τειρομένους teiroménous	τειρομένᾱς teiroménās	τειρόμενᾰ teirómenă
Vocative	τειρόμενε teirómene	τειρομένη teiroménē	τειρόμενον teirómenon	τειρομένω teiroménō	τειρομένᾱ teiroménā	τειρομένω teiroménō	τειρόμενοι teirómenoi	τειρόμεναι teirómenai	τειρόμενᾰ teirómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	τειρομένως teiroménōs			τειρομενώτερος teiromenṓteros			τειρομενώτᾰτος teiromenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.