τειχοφυλακέω

Ancient Greek

Etymology

From τεῖχος (teîkhos, “wall”) +‎ *φυλακέω (*phulakéō, “to guard, from φύλαξ (phúlax, “a guard”) +‎ -έω (-éō, “a verb forming suffix”)”)

Pronunciation

 

Verb

τειχοφῠλᾰκέω • (teikhophŭlăkéō)

  1. to guard a wall

Inflection

   Present: τειχοφῠλᾰκέω, τειχοφῠλᾰκέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τειχοφῠλᾰκέω τειχοφῠλᾰκέεις τειχοφῠλᾰκέει τειχοφῠλᾰκέετον τειχοφῠλᾰκέετον τειχοφῠλᾰκέομεν τειχοφῠλᾰκέετε τειχοφῠλᾰκέουσῐ(ν)
subjunctive τειχοφῠλᾰκέω τειχοφῠλᾰκέῃς τειχοφῠλᾰκέῃ τειχοφῠλᾰκέητον τειχοφῠλᾰκέητον τειχοφῠλᾰκέωμεν τειχοφῠλᾰκέητε τειχοφῠλᾰκέωσῐ(ν)
optative τειχοφῠλᾰκέοιμῐ τειχοφῠλᾰκέοις τειχοφῠλᾰκέοι τειχοφῠλᾰκέοιτον τειχοφῠλᾰκεοίτην τειχοφῠλᾰκέοιμεν τειχοφῠλᾰκέοιτε τειχοφῠλᾰκέοιεν
imperative   τειχοφῠλᾰ́κεε τειχοφῠλᾰκεέτω τειχοφῠλᾰκέετον τειχοφῠλᾰκεέτων   τειχοφῠλᾰκέετε τειχοφῠλᾰκεόντων
middle indicative τειχοφῠλᾰκέομαι τειχοφῠλᾰκέῃ,
τειχοφῠλᾰκέει 		τειχοφῠλᾰκέεται τειχοφῠλᾰκέεσθον τειχοφῠλᾰκέεσθον τειχοφῠλᾰκεόμεθᾰ τειχοφῠλᾰκέεσθε τειχοφῠλᾰκέονται
subjunctive τειχοφῠλᾰκέωμαι τειχοφῠλᾰκέῃ τειχοφῠλᾰκέηται τειχοφῠλᾰκέησθον τειχοφῠλᾰκέησθον τειχοφῠλᾰκεώμεθᾰ τειχοφῠλᾰκέησθε τειχοφῠλᾰκέωνται
optative τειχοφῠλᾰκεοίμην τειχοφῠλᾰκέοιο τειχοφῠλᾰκέοιτο τειχοφῠλᾰκέοισθον τειχοφῠλᾰκεοίσθην τειχοφῠλᾰκεοίμεθᾰ τειχοφῠλᾰκέοισθε τειχοφῠλᾰκέοιντο
imperative   τειχοφῠλᾰκέου τειχοφῠλᾰκεέσθω τειχοφῠλᾰκέεσθον τειχοφῠλᾰκεέσθων   τειχοφῠλᾰκέεσθε τειχοφῠλᾰκεέσθων
active
infinitive τειχοφῠλᾰκέειν τειχοφῠλᾰκέεσθαι
participle m τειχοφῠλᾰκέων τειχοφῠλᾰκεόμενος
f τειχοφῠλᾰκέουσᾰ τειχοφῠλᾰκεομένη
n τειχοφῠλᾰκέον τειχοφῠλᾰκεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: τειχοφῠλᾰκῶ, τειχοφῠλᾰκοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τειχοφῠλᾰκῶ τειχοφῠλᾰκεῖς τειχοφῠλᾰκεῖ τειχοφῠλᾰκεῖτον τειχοφῠλᾰκεῖτον τειχοφῠλᾰκοῦμεν τειχοφῠλᾰκεῖτε τειχοφῠλᾰκοῦσῐ(ν)
subjunctive τειχοφῠλᾰκῶ τειχοφῠλᾰκῇς τειχοφῠλᾰκῇ τειχοφῠλᾰκῆτον τειχοφῠλᾰκῆτον τειχοφῠλᾰκῶμεν τειχοφῠλᾰκῆτε τειχοφῠλᾰκῶσῐ(ν)
optative τειχοφῠλᾰκοίην,
τειχοφῠλᾰκοῖμῐ 		τειχοφῠλᾰκοίης,
τειχοφῠλᾰκοῖς 		τειχοφῠλᾰκοίη,
τειχοφῠλᾰκοῖ 		τειχοφῠλᾰκοῖτον,
τειχοφῠλᾰκοίητον 		τειχοφῠλᾰκοίτην,
τειχοφῠλᾰκοιήτην 		τειχοφῠλᾰκοῖμεν,
τειχοφῠλᾰκοίημεν 		τειχοφῠλᾰκοῖτε,
τειχοφῠλᾰκοίητε 		τειχοφῠλᾰκοῖεν,
τειχοφῠλᾰκοίησᾰν
imperative   τειχοφῠλᾰ́κει τειχοφῠλᾰκείτω τειχοφῠλᾰκεῖτον τειχοφῠλᾰκείτων   τειχοφῠλᾰκεῖτε τειχοφῠλᾰκούντων
middle indicative τειχοφῠλᾰκοῦμαι τειχοφῠλᾰκεῖ,
τειχοφῠλᾰκῇ 		τειχοφῠλᾰκεῖται τειχοφῠλᾰκεῖσθον τειχοφῠλᾰκεῖσθον τειχοφῠλᾰκούμεθᾰ τειχοφῠλᾰκεῖσθε τειχοφῠλᾰκοῦνται
subjunctive τειχοφῠλᾰκῶμαι τειχοφῠλᾰκῇ τειχοφῠλᾰκῆται τειχοφῠλᾰκῆσθον τειχοφῠλᾰκῆσθον τειχοφῠλᾰκώμεθᾰ τειχοφῠλᾰκῆσθε τειχοφῠλᾰκῶνται
optative τειχοφῠλᾰκοίμην τειχοφῠλᾰκοῖο τειχοφῠλᾰκοῖτο τειχοφῠλᾰκοῖσθον τειχοφῠλᾰκοίσθην τειχοφῠλᾰκοίμεθᾰ τειχοφῠλᾰκοῖσθε τειχοφῠλᾰκοῖντο
imperative   τειχοφῠλᾰκοῦ τειχοφῠλᾰκείσθω τειχοφῠλᾰκεῖσθον τειχοφῠλᾰκείσθων   τειχοφῠλᾰκεῖσθε τειχοφῠλᾰκείσθων
active
infinitive τειχοφῠλᾰκεῖν τειχοφῠλᾰκεῖσθαι
participle m τειχοφῠλᾰκῶν τειχοφῠλᾰκούμενος
f τειχοφῠλᾰκοῦσᾰ τειχοφῠλᾰκουμένη
n τειχοφῠλᾰκοῦν τειχοφῠλᾰκούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐτειχοφῠλᾰ́κεον, ἐτειχοφῠλᾰκεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτειχοφῠλᾰ́κεον ἐτειχοφῠλᾰ́κεες ἐτειχοφῠλᾰ́κεε(ν) ἐτειχοφῠλᾰκέετον ἐτειχοφῠλᾰκεέτην ἐτειχοφῠλᾰκέομεν ἐτειχοφῠλᾰκέετε ἐτειχοφῠλᾰ́κεον
middle indicative ἐτειχοφῠλᾰκεόμην ἐτειχοφῠλᾰκέου ἐτειχοφῠλᾰκέετο ἐτειχοφῠλᾰκέεσθον ἐτειχοφῠλᾰκεέσθην ἐτειχοφῠλᾰκεόμεθᾰ ἐτειχοφῠλᾰκέεσθε ἐτειχοφῠλᾰκέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐτειχοφῠλᾰ́κουν, ἐτειχοφῠλᾰκούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτειχοφῠλᾰ́κουν ἐτειχοφῠλᾰ́κεις ἐτειχοφῠλᾰ́κει ἐτειχοφῠλᾰκεῖτον ἐτειχοφῠλᾰκείτην ἐτειχοφῠλᾰκοῦμεν ἐτειχοφῠλᾰκεῖτε ἐτειχοφῠλᾰ́κουν
middle indicative ἐτειχοφῠλᾰκούμην ἐτειχοφῠλᾰκοῦ ἐτειχοφῠλᾰκεῖτο ἐτειχοφῠλᾰκεῖσθον ἐτειχοφῠλᾰκείσθην ἐτειχοφῠλᾰκούμεθᾰ ἐτειχοφῠλᾰκεῖσθε ἐτειχοφῠλᾰκοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τειχοφῠλᾰκήσω, τειχοφῠλᾰκήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τειχοφῠλᾰκήσω τειχοφῠλᾰκήσεις τειχοφῠλᾰκήσει τειχοφῠλᾰκήσετον τειχοφῠλᾰκήσετον τειχοφῠλᾰκήσομεν τειχοφῠλᾰκήσετε τειχοφῠλᾰκήσουσῐ(ν)
optative τειχοφῠλᾰκήσοιμῐ τειχοφῠλᾰκήσοις τειχοφῠλᾰκήσοι τειχοφῠλᾰκήσοιτον τειχοφῠλᾰκησοίτην τειχοφῠλᾰκήσοιμεν τειχοφῠλᾰκήσοιτε τειχοφῠλᾰκήσοιεν
middle indicative τειχοφῠλᾰκήσομαι τειχοφῠλᾰκήσῃ,
τειχοφῠλᾰκήσει 		τειχοφῠλᾰκήσεται τειχοφῠλᾰκήσεσθον τειχοφῠλᾰκήσεσθον τειχοφῠλᾰκησόμεθᾰ τειχοφῠλᾰκήσεσθε τειχοφῠλᾰκήσονται
optative τειχοφῠλᾰκησοίμην τειχοφῠλᾰκήσοιο τειχοφῠλᾰκήσοιτο τειχοφῠλᾰκήσοισθον τειχοφῠλᾰκησοίσθην τειχοφῠλᾰκησοίμεθᾰ τειχοφῠλᾰκήσοισθε τειχοφῠλᾰκήσοιντο
active middle
infinitive τειχοφῠλᾰκήσειν τειχοφῠλᾰκήσεσθαι
participle m τειχοφῠλᾰκήσων τειχοφῠλᾰκησόμενος
f τειχοφῠλᾰκήσουσᾰ τειχοφῠλᾰκησομένη
n τειχοφῠλᾰκῆσον τειχοφῠλᾰκησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐτειχοφῠλᾰ́κησᾰ, ἐτειχοφῠλᾰκησᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτειχοφῠλᾰ́κησᾰ ἐτειχοφῠλᾰ́κησᾰς ἐτειχοφῠλᾰ́κησε(ν) ἐτειχοφῠλᾰκήσᾰτον ἐτειχοφῠλᾰκησᾰ́την ἐτειχοφῠλᾰκήσᾰμεν ἐτειχοφῠλᾰκήσᾰτε ἐτειχοφῠλᾰ́κησᾰν
subjunctive τειχοφῠλᾰκήσω τειχοφῠλᾰκήσῃς τειχοφῠλᾰκήσῃ τειχοφῠλᾰκήσητον τειχοφῠλᾰκήσητον τειχοφῠλᾰκήσωμεν τειχοφῠλᾰκήσητε τειχοφῠλᾰκήσωσῐ(ν)
optative τειχοφῠλᾰκήσαιμῐ τειχοφῠλᾰκήσειᾰς,
τειχοφῠλᾰκήσαις 		τειχοφῠλᾰκήσειε(ν),
τειχοφῠλᾰκήσαι 		τειχοφῠλᾰκήσαιτον τειχοφῠλᾰκησαίτην τειχοφῠλᾰκήσαιμεν τειχοφῠλᾰκήσαιτε τειχοφῠλᾰκήσειᾰν,
τειχοφῠλᾰκήσαιεν
imperative   τειχοφῠλᾰ́κησον τειχοφῠλᾰκησᾰ́τω τειχοφῠλᾰκήσᾰτον τειχοφῠλᾰκησᾰ́των   τειχοφῠλᾰκήσᾰτε τειχοφῠλᾰκησᾰ́ντων
middle indicative ἐτειχοφῠλᾰκησᾰ́μην ἐτειχοφῠλᾰκήσω ἐτειχοφῠλᾰκήσᾰτο ἐτειχοφῠλᾰκήσᾰσθον ἐτειχοφῠλᾰκησᾰ́σθην ἐτειχοφῠλᾰκησᾰ́μεθᾰ ἐτειχοφῠλᾰκήσᾰσθε ἐτειχοφῠλᾰκήσᾰντο
subjunctive τειχοφῠλᾰκήσωμαι τειχοφῠλᾰκήσῃ τειχοφῠλᾰκήσηται τειχοφῠλᾰκήσησθον τειχοφῠλᾰκήσησθον τειχοφῠλᾰκησώμεθᾰ τειχοφῠλᾰκήσησθε τειχοφῠλᾰκήσωνται
optative τειχοφῠλᾰκησαίμην τειχοφῠλᾰκήσαιο τειχοφῠλᾰκήσαιτο τειχοφῠλᾰκήσαισθον τειχοφῠλᾰκησαίσθην τειχοφῠλᾰκησαίμεθᾰ τειχοφῠλᾰκήσαισθε τειχοφῠλᾰκήσαιντο
imperative   τειχοφῠλᾰ́κησαι τειχοφῠλᾰκησᾰ́σθω τειχοφῠλᾰκήσᾰσθον τειχοφῠλᾰκησᾰ́σθων   τειχοφῠλᾰκήσᾰσθε τειχοφῠλᾰκησᾰ́σθων
active middle
infinitive τειχοφῠλᾰκῆσαι τειχοφῠλᾰκήσᾰσθαι
participle m τειχοφῠλᾰκήσᾱς τειχοφῠλᾰκησᾰ́μενος
f τειχοφῠλᾰκήσᾱσᾰ τειχοφῠλᾰκησᾰμένη
n τειχοφῠλᾰκῆσᾰν τειχοφῠλᾰκησᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τετειχοφῠλᾰ́κηκᾰ, τετειχοφῠλᾰ́κημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τετειχοφῠλᾰ́κηκᾰ τετειχοφῠλᾰ́κηκᾰς τετειχοφῠλᾰ́κηκε(ν) τετειχοφῠλᾰκήκᾰτον τετειχοφῠλᾰκήκᾰτον τετειχοφῠλᾰκήκᾰμεν τετειχοφῠλᾰκήκᾰτε τετειχοφῠλᾰκήκᾱσῐ(ν)
subjunctive τετειχοφῠλᾰκήκω τετειχοφῠλᾰκήκῃς τετειχοφῠλᾰκήκῃ τετειχοφῠλᾰκήκητον τετειχοφῠλᾰκήκητον τετειχοφῠλᾰκήκωμεν τετειχοφῠλᾰκήκητε τετειχοφῠλᾰκήκωσῐ(ν)
optative τετειχοφῠλᾰκήκοιμῐ,
τετειχοφῠλᾰκηκοίην 		τετειχοφῠλᾰκήκοις,
τετειχοφῠλᾰκηκοίης 		τετειχοφῠλᾰκήκοι,
τετειχοφῠλᾰκηκοίη 		τετειχοφῠλᾰκήκοιτον τετειχοφῠλᾰκηκοίτην τετειχοφῠλᾰκήκοιμεν τετειχοφῠλᾰκήκοιτε τετειχοφῠλᾰκήκοιεν
imperative   τετειχοφῠλᾰ́κηκε τετειχοφῠλᾰκηκέτω τετειχοφῠλᾰκήκετον τετειχοφῠλᾰκηκέτων   τετειχοφῠλᾰκήκετε τετειχοφῠλᾰκηκόντων
middle indicative τετειχοφῠλᾰ́κημαι τετειχοφῠλᾰ́κησαι τετειχοφῠλᾰ́κηται τετειχοφῠλᾰ́κησθον τετειχοφῠλᾰ́κησθον τετειχοφῠλᾰκήμεθᾰ τετειχοφῠλᾰ́κησθε τετειχοφῠλᾰ́κηνται
subjunctive τετειχοφῠλᾰκημένος ὦ τετειχοφῠλᾰκημένος ᾖς τετειχοφῠλᾰκημένος ᾖ τετειχοφῠλᾰκημένω ἦτον τετειχοφῠλᾰκημένω ἦτον τετειχοφῠλᾰκημένοι ὦμεν τετειχοφῠλᾰκημένοι ἦτε τετειχοφῠλᾰκημένοι ὦσῐ(ν)
optative τετειχοφῠλᾰκημένος εἴην τετειχοφῠλᾰκημένος εἴης τετειχοφῠλᾰκημένος εἴη τετειχοφῠλᾰκημένω εἴητον/εἶτον τετειχοφῠλᾰκημένω εἰήτην/εἴτην τετειχοφῠλᾰκημένοι εἴημεν/εἶμεν τετειχοφῠλᾰκημένοι εἴητε/εἶτε τετειχοφῠλᾰκημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   τετειχοφῠλᾰ́κησο τετειχοφῠλᾰκήσθω τετειχοφῠλᾰ́κησθον τετειχοφῠλᾰκήσθων   τετειχοφῠλᾰ́κησθε τετειχοφῠλᾰκήσθων
active
infinitive τετειχοφῠλᾰκηκέναι τετειχοφῠλᾰκῆσθαι
participle m τετειχοφῠλᾰκηκώς τετειχοφῠλᾰκημένος
f τετειχοφῠλᾰκηκυῖᾰ τετειχοφῠλᾰκημένη
n τετειχοφῠλᾰκηκός τετειχοφῠλᾰκημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐτετειχοφῠλᾰκήκειν, ἐτετειχοφῠλᾰκήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτετειχοφῠλᾰκήκειν,
ἐτετειχοφῠλᾰκήκη 		ἐτετειχοφῠλᾰκήκεις,
ἐτετειχοφῠλᾰκήκης 		ἐτετειχοφῠλᾰκήκει(ν) ἐτετειχοφῠλᾰκήκετον ἐτετειχοφῠλᾰκηκέτην ἐτετειχοφῠλᾰκήκεμεν ἐτετειχοφῠλᾰκήκετε ἐτετειχοφῠλᾰκήκεσᾰν
middle indicative ἐτετειχοφῠλᾰκήμην ἐτετειχοφῠλᾰ́κησο ἐτετειχοφῠλᾰ́κητο ἐτετειχοφῠλᾰ́κησθον ἐτετειχοφῠλᾰκήσθην ἐτετειχοφῠλᾰκήμεθᾰ ἐτετειχοφῠλᾰ́κησθε ἐτετειχοφῠλᾰ́κηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.