τεκμηριόω

Ancient Greek

Etymology

τεκμήριον (tekmḗrion, “proof”) +‎ -όω (-óō)

Pronunciation

 

Verb

τεκμηρῐόω • (tekmērĭóō)

  1. to prove positively

Conjugation

   Present: τεκμηρῐῶ, τεκμηρῐοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τεκμηρῐῶ τεκμηρῐοῖς τεκμηρῐοῖ τεκμηρῐοῦτον τεκμηρῐοῦτον τεκμηρῐοῦμεν τεκμηρῐοῦτε τεκμηρῐοῦσῐ(ν)
subjunctive τεκμηρῐῶ τεκμηρῐοῖς τεκμηρῐοῖ τεκμηρῐῶτον τεκμηρῐῶτον τεκμηρῐῶμεν τεκμηρῐῶτε τεκμηρῐῶσῐ(ν)
optative τεκμηρῐοίην / τεκμηρῐοῖμῐ τεκμηρῐοίης / τεκμηρῐοῖς τεκμηρῐοίη / τεκμηρῐοῖ τεκμηρῐοῖτον / τεκμηρῐοίητον τεκμηρῐοίτην / τεκμηρῐοιήτην τεκμηρῐοῖμεν / τεκμηρῐοίημεν τεκμηρῐοῖτε / τεκμηρῐοίητε τεκμηρῐοῖεν / τεκμηρῐοίησᾰν
imperative   τεκμηρῐ́ου τεκμηρῐούτω τεκμηρῐοῦτον τεκμηρῐούτων   τεκμηρῐοῦτε τεκμηρῐούντων
middle/
passive 		indicative τεκμηρῐοῦμαι τεκμηρῐοῖ τεκμηρῐοῦται τεκμηρῐοῦσθον τεκμηρῐοῦσθον τεκμηρῐούμεθᾰ τεκμηρῐοῦσθε τεκμηρῐοῦνται
subjunctive τεκμηρῐῶμαι τεκμηρῐοῖ τεκμηρῐῶται τεκμηρῐῶσθον τεκμηρῐῶσθον τεκμηρῐώμεθᾰ τεκμηρῐῶσθε τεκμηρῐῶνται
optative τεκμηρῐοίμην τεκμηρῐοῖο τεκμηρῐοῖτο τεκμηρῐοῖσθον τεκμηρῐοίσθην τεκμηρῐοίμεθᾰ τεκμηρῐοῖσθε τεκμηρῐοῖντο
imperative   τεκμηρῐοῦ τεκμηρῐούσθω τεκμηρῐοῦσθον τεκμηρῐούσθων   τεκμηρῐοῦσθε τεκμηρῐούσθων
active middle/passive
infinitive τεκμηρῐοῦν τεκμηρῐοῦσθαι
participle m τεκμηρῐῶν τεκμηρῐούμενος
f τεκμηρῐοῦσᾰ τεκμηρῐουμένη
n τεκμηρῐοῦν τεκμηρῐούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐτεκμηρῐ́ουν, ἐτεκμηρῐούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτεκμηρῐ́ουν ἐτεκμηρῐ́ους ἐτεκμηρῐ́ου ἐτεκμηρῐοῦτον ἐτεκμηρῐούτην ἐτεκμηρῐοῦμεν ἐτεκμηρῐοῦτε ἐτεκμηρῐ́ουν
middle/
passive 		indicative ἐτεκμηρῐούμην ἐτεκμηρῐοῦ ἐτεκμηρῐοῦτο ἐτεκμηρῐοῦσθον ἐτεκμηρῐούσθην ἐτεκμηρῐούμεθᾰ ἐτεκμηρῐοῦσθε ἐτεκμηρῐοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τεκμηρῐώσω, τεκμηρῐώσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τεκμηρῐώσω τεκμηρῐώσεις τεκμηρῐώσει τεκμηρῐώσετον τεκμηρῐώσετον τεκμηρῐώσομεν τεκμηρῐώσετε τεκμηρῐώσουσῐ(ν)
optative τεκμηρῐώσοιμῐ τεκμηρῐώσοις τεκμηρῐώσοι τεκμηρῐώσοιτον τεκμηρῐωσοίτην τεκμηρῐώσοιμεν τεκμηρῐώσοιτε τεκμηρῐώσοιεν
middle indicative τεκμηρῐώσομαι τεκμηρῐώσῃ / τεκμηρῐώσει τεκμηρῐώσεται τεκμηρῐώσεσθον τεκμηρῐώσεσθον τεκμηρῐωσόμεθᾰ τεκμηρῐώσεσθε τεκμηρῐώσονται
optative τεκμηρῐωσοίμην τεκμηρῐώσοιο τεκμηρῐώσοιτο τεκμηρῐώσοισθον τεκμηρῐωσοίσθην τεκμηρῐωσοίμεθᾰ τεκμηρῐώσοισθε τεκμηρῐώσοιντο
active middle
infinitive τεκμηρῐώσειν τεκμηρῐώσεσθαι
participle m τεκμηρῐώσων τεκμηρῐωσόμενος
f τεκμηρῐώσουσᾰ τεκμηρῐωσομένη
n τεκμηρῐῶσον τεκμηρῐωσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐτεκμηρῐ́ωσᾰ, ἐτεκμηρῐωσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτεκμηρῐ́ωσᾰ ἐτεκμηρῐ́ωσᾰς ἐτεκμηρῐ́ωσε(ν) ἐτεκμηρῐώσᾰτον ἐτεκμηρῐωσᾰ́την ἐτεκμηρῐώσᾰμεν ἐτεκμηρῐώσᾰτε ἐτεκμηρῐ́ωσᾰν
subjunctive τεκμηρῐώσω τεκμηρῐώσῃς τεκμηρῐώσῃ τεκμηρῐώσητον τεκμηρῐώσητον τεκμηρῐώσωμεν τεκμηρῐώσητε τεκμηρῐώσωσῐ(ν)
optative τεκμηρῐώσαιμῐ τεκμηρῐώσειᾰς / τεκμηρῐώσαις τεκμηρῐώσειε(ν) / τεκμηρῐώσαι τεκμηρῐώσαιτον τεκμηρῐωσαίτην τεκμηρῐώσαιμεν τεκμηρῐώσαιτε τεκμηρῐώσειᾰν / τεκμηρῐώσαιεν
imperative   τεκμηρῐ́ωσον τεκμηρῐωσᾰ́τω τεκμηρῐώσᾰτον τεκμηρῐωσᾰ́των   τεκμηρῐώσᾰτε τεκμηρῐωσᾰ́ντων
middle indicative ἐτεκμηρῐωσᾰ́μην ἐτεκμηρῐώσω ἐτεκμηρῐώσᾰτο ἐτεκμηρῐώσᾰσθον ἐτεκμηρῐωσᾰ́σθην ἐτεκμηρῐωσᾰ́μεθᾰ ἐτεκμηρῐώσᾰσθε ἐτεκμηρῐώσᾰντο
subjunctive τεκμηρῐώσωμαι τεκμηρῐώσῃ τεκμηρῐώσηται τεκμηρῐώσησθον τεκμηρῐώσησθον τεκμηρῐωσώμεθᾰ τεκμηρῐώσησθε τεκμηρῐώσωνται
optative τεκμηρῐωσαίμην τεκμηρῐώσαιο τεκμηρῐώσαιτο τεκμηρῐώσαισθον τεκμηρῐωσαίσθην τεκμηρῐωσαίμεθᾰ τεκμηρῐώσαισθε τεκμηρῐώσαιντο
imperative   τεκμηρῐ́ωσαι τεκμηρῐωσᾰ́σθω τεκμηρῐώσᾰσθον τεκμηρῐωσᾰ́σθων   τεκμηρῐώσᾰσθε τεκμηρῐωσᾰ́σθων
active middle
infinitive τεκμηρῐῶσαι τεκμηρῐώσᾰσθαι
participle m τεκμηρῐώσᾱς τεκμηρῐωσᾰ́μενος
f τεκμηρῐώσᾱσᾰ τεκμηρῐωσᾰμένη
n τεκμηρῐῶσᾰν τεκμηρῐωσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.