τελέθω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *kʷel- (“to turn”).

Pronunciation

 

Verb

τελέθω • (teléthō) (poetic, chiefly Epic)

  1. to come around (of a period of time)
  2. to turn out to be, prove to be
  3. to come into being, be brought about, arise
  4. to be
  5. (in middle) to become

Conjugation

Attested only in the present tense.

   Present: τελέθω, τελέθομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τελέθω τελέθεις τελέθει τελέθετον τελέθετον τελέθομεν τελέθετε τελέθουσῐ(ν)
subjunctive τελέθω,
τελέθωμῐ 		τελέθῃς,
τελέθῃσθᾰ 		τελέθῃ,
τελέθῃσῐ 		τελέθητον τελέθητον τελέθωμεν τελέθητε τελέθωσῐ(ν)
optative τελέθοιμῐ τελέθοισ(θᾰ) τελέθοι τελέθοιτον τελεθοίτην τελέθοιμεν τελέθοιτε τελέθοιεν
imperative   τέλεθε τελεθέτω τελέθετον τελεθέτων   τελέθετε τελεθόντων
middle indicative τελέθομαι τελέθεαι τελέθεται τελέθεσθον τελέθεσθον τελεθόμε(σ)θᾰ τελέθεσθε τελέθονται
subjunctive τελέθωμαι τελέθηαι τελέθηται τελέθησθον τελέθησθον τελεθώμε(σ)θᾰ τελέθησθε τελέθωνται
optative τελεθοίμην τελέθοιο τελέθοιτο τελέθοισθον τελεθοίσθην τελεθοίμε(σ)θᾰ τελέθοισθε τελεθοίᾰτο
imperative   τελέθεο τελεθέσθω τελέθεσθον τελεθέσθων   τελέθεσθε τελεθέσθων
active
infinitive τελέθειν / τελεθέμεν(αι) / τελέθμεν(αι) τελέθεσθαι
participle m τελέθων τελεθόμενος
f τελέθουσᾰ τελεθομένη
n τελέθον τελεθόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: τελεθέσκω, τελεθέσκομαι (Ionic iterative)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τελεθέσκω τελεθέσκεις τελεθέσκει τελεθέσκετον τελεθέσκετον τελεθέσκομεν τελεθέσκετε τελεθέσκουσῐ(ν)
subjunctive τελεθέσκω τελεθέσκῃς τελεθέσκῃ τελεθέσκητον τελεθέσκητον τελεθέσκωμεν τελεθέσκητε τελεθέσκωσῐ(ν)
optative τελεθέσκοιμῐ τελεθέσκοις τελεθέσκοι τελεθέσκοιτον τελεθεσκοίτην τελεθέσκοιμεν τελεθέσκοιτε τελεθέσκοιεν
imperative   τελέθεσκε τελεθεσκέτω τελεθέσκετον τελεθεσκέτων   τελεθέσκετε τελεθεσκόντων
middle indicative τελεθέσκομαι τελεθέσκεαι τελεθέσκεται τελεθέσκεσθον τελεθέσκεσθον τελεθεσκόμεθᾰ τελεθέσκεσθε τελεθέσκονται
subjunctive τελεθέσκωμαι τελεθέσκηαι τελεθέσκηται τελεθέσκησθον τελεθέσκησθον τελεθεσκώμεθᾰ τελεθέσκησθε τελεθέσκωνται
optative τελεθεσκοίμην τελεθέσκοιο τελεθέσκοιτο τελεθέσκοισθον τελεθεσκοίσθην τελεθεσκοίμεθᾰ τελεθέσκοισθε τελεθεσκοίᾰτο
imperative   τελεθέσκευ τελεθεσκέσθω τελεθέσκεσθον τελεθεσκέσθων   τελεθέσκεσθε τελεθεσκέσθων
active
infinitive τελεθέσκειν τελεθέσκεσθαι
participle m τελεθέσκων τελεθεσκόμενος
f τελεθέσκουσᾰ τελεθεσκομένη
n τελεθέσκον τελεθεσκόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.