τελείω

Ancient Greek

Pronunciation

 

Verb

τελείω • (teleíō)

  1. Epic form of τελέω (teléō)

Conjugation

   Present: τελείω, τελείομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τελείω τελείεις τελείει τελείετον τελείετον τελείομεν τελείετε τελείουσῐ(ν)
subjunctive τελείω τελείῃς τελείῃ τελείητον τελείητον τελείωμεν τελείητε τελείωσῐ(ν)
optative τελείοιμῐ τελείοις τελείοι τελείοιτον τελειοίτην τελείοιμεν τελείοιτε τελείοιεν
imperative   τέλειε τελειέτω τελείετον τελειέτων   τελείετε τελειόντων
middle/
passive 		indicative τελείομαι τελείεαι τελείεται τελείεσθον τελείεσθον τελειόμεθᾰ τελείεσθε τελείονται
subjunctive τελείωμαι τελείηαι τελείηται τελείησθον τελείησθον τελειώμεθᾰ τελείησθε τελείωνται
optative τελειοίμην τελείοιο τελείοιτο τελείοισθον τελειοίσθην τελειοίμεθᾰ τελείοισθε τελείοιντο
imperative   τελείεο τελειέσθω τελείεσθον τελειέσθων   τελείεσθε τελειέσθων
active middle/passive
infinitive τελείειν τελείεσθαι
participle m τελείων τελειόμενος
f τελείουσᾰ τελειομένη
n τελεῖον τελειόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: τέλειον, τελειόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τέλειον τέλειες τέλειε(ν) τελείετον τελειέτην τελείομεν τελείετε τέλειον
middle/
passive 		indicative τελειόμην τελείου τελείετο τελείεσθον τελειέσθην τελειόμεθᾰ τελείεσθε τελείοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.