τελειότητας

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.leː.ó.tɛː.tas/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /te.liˈo.te̝.tas/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /te.liˈo.ti.tas/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /te.liˈo.ti.tas/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /te.liˈo.ti.tas/

Noun

τελειότητᾰς • (teleiótētăs) f

accusative plural of τελειότης (teleiótēs)

Greek

Pronunciation

IPA^(key): /te.liˈo.ti.tas/
Hyphenation: τε‧λει‧ό‧τη‧τας

Noun

τελειότητας • (teleiótitas) f

genitive singular of τελειότητα (teleiótita)

See also

Older form: τελειότητος (teleiótētos)