τελικός
Greek
Etymology
From Ancient Greek τελικός (telikós), from τέλος (télos) + -ικός (-ikós).
Adjective
τελικός • (telikós) m (feminine τελική, neuter τελικό)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | τελικός (telikós) | τελική (telikí) | τελικό (telikó) | τελικοί (telikoí) | τελικές (telikés) | τελικά (teliká) | |
| genitive | τελικού (telikoú) | τελικής (telikís) | τελικού (telikoú) | τελικών (telikón) | τελικών (telikón) | τελικών (telikón) | |
| accusative | τελικό (telikó) | τελική (telikí) | τελικό (telikó) | τελικούς (telikoús) | τελικές (telikés) | τελικά (teliká) | |
| vocative | τελικέ (teliké) | τελική (telikí) | τελικό (telikó) | τελικοί (telikoí) | τελικές (telikés) | τελικά (teliká) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο τελικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο τελικός, etc.)
Synonyms
- ύστατος (ýstatos, “final”)
- έσχατος (éschatos, “furthest, last, most extreme”)
Related terms
- σίγμα τελικό n (sígma telikó, “final sigma”)
See also
- τελευταίος (teleftaíos)
Noun
τελικός • (telikós) m (plural τελικοί)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | τελικός (telikós) | τελικοί (telikoí) |
| genitive | τελικού (telikoú) | τελικών (telikón) |
| accusative | τελικό (telikó) | τελικούς (telikoús) |
| vocative | τελικέ (teliké) | τελικοί (telikoí) |
Derived terms
- μεγάλος τελικός m (megálos telikós, “cup final, big final”)
- μικρός τελικός m (mikrós telikós, “small final”)