τερπόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ter.pó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /terˈpo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /terˈpo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /terˈpo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /terˈpo.me.nos/

Participle

τερπόμενος • (terpómenos) m (feminine τερπομένη, neuter τερπόμενον); first/second declension

present mediopassive participle of τέρπω (térpō)

Declension

First and second declension of τερπόμενος; τερπομένη; τερπόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	τερπόμενος terpómenos	τερπομένη terpoménē	τερπόμενον terpómenon	τερπομένω terpoménō	τερπομένᾱ terpoménā	τερπομένω terpoménō	τερπόμενοι terpómenoi	τερπόμεναι terpómenai	τερπόμενᾰ terpómenă
Genitive	τερπομένου terpoménou	τερπομένης terpoménēs	τερπομένου terpoménou	τερπομένοιν terpoménoin	τερπομέναιν terpoménain	τερπομένοιν terpoménoin	τερπομένων terpoménōn	τερπομένων terpoménōn	τερπομένων terpoménōn
Dative	τερπομένῳ terpoménōi	τερπομένῃ terpoménēi	τερπομένῳ terpoménōi	τερπομένοιν terpoménoin	τερπομέναιν terpoménain	τερπομένοιν terpoménoin	τερπομένοις terpoménois	τερπομέναις terpoménais	τερπομένοις terpoménois
Accusative	τερπόμενον terpómenon	τερπομένην terpoménēn	τερπόμενον terpómenon	τερπομένω terpoménō	τερπομένᾱ terpoménā	τερπομένω terpoménō	τερπομένους terpoménous	τερπομένᾱς terpoménās	τερπόμενᾰ terpómenă
Vocative	τερπόμενε terpómene	τερπομένη terpoménē	τερπόμενον terpómenon	τερπομένω terpoménō	τερπομένᾱ terpoménā	τερπομένω terpoménō	τερπόμενοι terpómenoi	τερπόμεναι terpómenai	τερπόμενᾰ terpómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	τερπομένως terpoménōs			τερπομενώτερος terpomenṓteros			τερπομενώτᾰτος terpomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.