τετράμορφος

Ancient Greek

Etymology

From τετρᾰ- (tetră-, four) +‎ -μορφος (-morphos, “form, shape”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.trá.mor.pʰos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /teˈtra.mor.pʰos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /teˈtra.mor.ɸos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /teˈtra.mor.fos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /teˈtra.mor.fos/

Adjective

τετρᾰ́μορφος • (tetrắmorphos) m or f (neuter τετρᾰ́μορφον); second declension

four-shaped, fourfold
Coordinate term: πεντᾰ́μορφος (pentắmorphos)

Declension

Second declension of τετρᾰ́μορφος; τετρᾰ́μορφον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	τετρᾰ́μορφος tetrắmorphos	τετρᾰ́μορφον tetrắmorphon	τετρᾰμόρφω tetrămórphō	τετρᾰμόρφω tetrămórphō	τετρᾰ́μορφοι tetrắmorphoi	τετρᾰ́μορφᾰ tetrắmorphă
Genitive	τετρᾰμόρφου tetrămórphou	τετρᾰμόρφου tetrămórphou	τετρᾰμόρφοιν tetrămórphoin	τετρᾰμόρφοιν tetrămórphoin	τετρᾰμόρφων tetrămórphōn	τετρᾰμόρφων tetrămórphōn
Dative	τετρᾰμόρφῳ tetrămórphōi	τετρᾰμόρφῳ tetrămórphōi	τετρᾰμόρφοιν tetrămórphoin	τετρᾰμόρφοιν tetrămórphoin	τετρᾰμόρφοις tetrămórphois	τετρᾰμόρφοις tetrămórphois
Accusative	τετρᾰ́μορφον tetrắmorphon	τετρᾰ́μορφον tetrắmorphon	τετρᾰμόρφω tetrămórphō	τετρᾰμόρφω tetrămórphō	τετρᾰμόρφους tetrămórphous	τετρᾰ́μορφᾰ tetrắmorphă
Vocative	τετρᾰ́μορφε tetrắmorphe	τετρᾰ́μορφον tetrắmorphon	τετρᾰμόρφω tetrămórphō	τετρᾰμόρφω tetrămórphō	τετρᾰ́μορφοι tetrắmorphoi	τετρᾰ́μορφᾰ tetrắmorphă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	τετρᾰμόρφως tetrămórphōs		τετρᾰμορφότερος tetrămorphóteros		τετρᾰμορφότᾰτος tetrămorphótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ English: tetramorph
→ Finnish: tetramorfi
→ French: tétramorphe
→ German: Tetramorph
→ Russian: тетрамо́рф (tetramórf)